zygmunt_marek_piechocki BLOG

"Nooo, ciebie wieczorem to łatwiej spotkać „na łejku” niż w domu!" - usłyszałem od mojego syna Maćka, który na desce - trzymając się linki - w poprzek kłodawskiego jeziora czasem pomyka. I ma rację. Ale ja tylko obserwuję i dobry jestem teoretycznie. Gorzej z praktyką. Nawet nie spróbowałem.

Polubiłem to miejsce od samego początku, o czym już kiedyś pisałem. Drzewa z drugiego brzegu chronią od hałasu szosy do Kłodawy, patrzenie na jezioro, na piękno zachodzącego słońca uspokaja, łagodzi stresy…

Przyjeżdżam tu rowerem i późną jesienią, i zimą, i wczesną wiosną, kiedy jeszcze Wake Park nieczynny, kiedy nie ma nikogo. Ale, ale! I owszem! W tych porach roku spotykam wielu spacerowiczów korzystających z pomostów w promieniach popołudniowego słońca.

Potem nadchodzi lato i zjeżdżają się „łejkowcy”, przychodzą kibice, by popatrzeć.
Całe rodziny, niekiedy z małymi dziećmi. Bo to miejsce przyjazne ludziom – nikt nikogo nie sztorcuje, nie wygania; dzieci bawią się w nasypanym, udającym plażę piasku.

Pod deskami do pływania słychać szum wody, charakterystyczny szmer elektrycznego silnika napędzającego liny ciągnące wodniaków.

Miejsce przyjazne i potrzebne. Dla zwykłej ludzkiej integracji. Tych, którzy pływają i tych, którzy oglądają, spędzają swój wolny czas na powietrzu, pośród przyrody.

Miejsce przyjazne i potrzebne. Nie wszyscy wiedzą, że to pływanie, mieszanie kłodawskiego jeziora ma bardzo dobry wpływ na rekultywację jego wód. Na Barlineckim czy Sierakowskim są zamontowane specjalne urządzenia – aeratory pulweryzacyjne, które napowietrzają wodę, zwłaszcza jej głębsze warstwy. W Kłodawie mamy „łejkowców”. Ich jeżdżenie i wzburzanie wody dostarcza do niej więcej powietrza. Nie bez znaczenia jest fakt bliskości Wake Parku do plaży, gdzie jakże potrzebną czystsza woda!

Ale przecież nie może być idealnie! Zimą w tym miejscu przyjaznym spotykałem młodych ludzi popijających piwo na pomostach. Później sprzątałem butelki, torby po chipsach, podnosiłem rozsypane śmieci z pojemnika (przezornie zostawionego na jesień, zimę przez właścicieli „łejku”). Komuś chciało się wrzucić do jeziora stojak na deski…

A teraz? Zwłaszcza po wolnych dniach? Jakże smutny i przygnębiający widok. Puszki, butelki po piwie i innych napojach, wszelkiego rodzaju opakowania po jedzeniu, jednorazowe grille. Dzień po weekendzie pracownicy „łejku” rozpoczynają pracę od sprzątania. Pojemników nie starcza, więc pakują w czarne plastikowe worki.

Do kogo pretensje? Może nawet do Ciebie, który to czytasz! Więc może następnym razem przyjedź ze swoim workiem, zabierz ze sobą to, co przywiozłeś i zużyłeś!. Proszę!

Do kogo pretensje? Może do Urzędu Gminy w Kłodawie? Jeśli wiadomym jest, że tak wielu przyjeżdża odpoczywać (nie tylko na gminnej plaży), ale także wokół jeziora, to właściwym byłoby wystawienie większej liczby pojemników. I zabranie ich w stosownym czasie, nie wtedy kiedy już lisy i psy rozwloką ich zawartość.

Kilka dni wstecz rozmawiałem z leśniczym. Spotkaliśmy się, kiedy duktem jechałem rowerem z Kłodawy do Łośna. Mówił mi, że uporali się z problemem zostawiania śmieci w lesie. Po prostu, wszystkie wjazdy zostały zamknięte metalowymi barierkami. Mają mniej pracy, śmieci zabierają spod barierek. Nie muszą lasu objeżdżać. - Jaka wygoda – śmiał się leśniczy. Sarkastycznie.

Obrzydliwym jest zostawianie opakowań po jedzeniu z charakterystycznymi znakami firmowymi czy pustych puszek. Ileż pożytecznych stworzeń ginie w resztkach piwa. Proszę kiedyś, jadąc, podnieść jedną, leżącą na poboczu i wysypać z niej, np. kilka żuczków czy innych owadów. Nie ma w tym nic śmiesznego, że przed śmiercią napiły się browara czy coli!

Więc a’ propos barierek. Jeziora nie da się obarierkować…

A w załączniku kilka fotek z dzisiaj, kiedy to piszę. 10 maja 2016 roku.

Z. Marek Piechocki


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć








<czytaj dalej>

Radny Mirosław Rawa jest zdania, że obecny prezydent Jacek Wójcicki nie powinien iść śladem poprzedniego prezydenta, który wybudował filharmonię, bowiem takie inwestycje wymagają dużych dotacji na ich utrzymanie, a wokół nich nie ma żadnego rozwoju. <czytaj dalej>

To była druga połowa lat 70. minionego wieku. Moja córka Monika mogła mieć wtedy pięć, sześć lat. Bywała ze mną na niedzielnych akademickich mszach w kaplicy na Chodkiewicza. <czytaj dalej>

Mylą się ci, którzy spotykając mnie mówią: „Oj, Marek! Ty to się znasz na muzyce. Powiedz…” i tu następuje jakieś pytanie. Nie zawsze potrafię odpowiedzieć, ponieważ nie jest prawdą, że znam się na muzyce. <czytaj dalej>

Z Renatką Ochwat różnimy się przede wszystkim w ocenie i rozumieniu muzyki impresjonistów. Ona lubi, ja nie! Ale różnimy się mądrze, niezłośliwie. Potrafimy sobie wiele w tej sprawie wyjaśnić. Może i tym razem się uda. <czytaj dalej>

Tak więc, Miła, jak już Ci pisałem, w przyszły piątek w Filharmonii Gorzowskiej koncert – już swoim repertuarem - piękny: Uwertura koncertowa „Hebrydy” op. 26, Koncert skrzypcowy d-moll i IV Symfonia A-dur „Włoska” op. 90 Feliksa Mendelssohna. <czytaj dalej>

Moja droga Julio!
Za tydzień, w piątek w Filharmonii Gorzowskiej koncert na który czekam – Feliks Mendelssohn – Bartholdy w trzech utworach: Uwertura koncertowa „Hebrydy” op. 26, Koncert skrzypcowy d-moll i IV Symfonia A-dur „Włoska” op. 90. <czytaj dalej>

Sobota, 23 maja 2015 roku. <czytaj dalej>

Jest, Miła Julio, poniedziałkowe przedpołudnie. Za szybami okna słonecznie. Więc już mnie ciągnie, by wsiąść na rower i pojechać do lasu. I zapewne koło południa będę ścieżką wzdłuż kłodawskiego jeziora jechał do Łośna, wioski co pośród lasów i gdzie moje miejsce na odpocznienia. Ale najpierw zacznę to pisanie do Ciebie, obiecane o III Festiwalu Muzyki Współczesnej im. Wojciecha Kilara, co to w piątek miniony inaugurowało się o dziewiętnastej godzinie. <czytaj dalej>

Nareszcie, nareszcie! Nareszcie minęły te dwa miesiące Twojego po Ameryce podróżowania. Tobie szybko, miło, ciekawie i w dobrym ciepłym klimacie południa USA. <czytaj dalej>

Niedziela, 15 marca 2015 roku. <czytaj dalej>

Sobota, siódmego marca 2015 roku. <czytaj dalej>

Niedzielny wieczór pierwszego marca 2015 roku. <czytaj dalej>

Miła Julio!
Luty już w drugiej swojej połowie, a zimy tutaj jak na lekarstwo! Wprawdzie dni są chłodne, wietrzne, ale daleko im do spełnienia się przysłowia „idzie luty podkuj buty”. <czytaj dalej>

13/14 lutego 2015. Już prawie północ. Za mną piątkowy dzień, wieczór. W południe byłem u mojej Mamy. Wspólne posiedzenie, picie herbaty. Rozmowy mało, bo już prawie nie słyszy i taka podsypiająca. Na szczęście zdrowa. Po obiedzie wróciłem do Miasteczka G. <czytaj dalej>

Miła Julio!

Jest sobotnie wczesne popołudnie. <czytaj dalej>

Nie wszystkie moje „wyimki” są publikowane na stronie Filharmonii Gorzowskiej czy w portalu egorzowska.pl. Tylko te, które mniej lub bardziej dotyczą Muzyki. Bo właśnie Ona jest dla mnie wartością najważniejszą – jej prezentacje. I bez względu na to, czy w Filharmonii Gorzowskiej, Jazz Clubie Pod Filarami, w Pałacu Wiejce, w „Domu na rzeką”, którejś z bibliotek czy - jak ostatnio - w starej Łaźni Miejskiej. <czytaj dalej>

Moja droga Julio!

Wiem, wiem! Długo nie pisałem do Ciebie normalnego listu. Bo te kilka maili, które wymieniliśmy, to jednak nie to samo. <czytaj dalej>

Moja droga Julio, piszę do Ciebie w tę grudniową popołudniową, smętną i pochmurną niedzielę. <czytaj dalej>

«	czerwiec 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

piszę celowo zbłędami bo niechecemi się poprawóć <czytaj dalej>

każdy chce żyć wygodnie, w Warszawie kroi się już trzecie lotnisko. <czytaj dalej>

zdaje się, że w Gorzowie budowano już dwa lotniska. Baczyna, nikt nie wziął tego wariant pod uwagę. <czytaj dalej>

Czesław Miłosz
„Do polityka” z tomu „Światło dzienne” - 1953

Kto ty jesteś człowieku – zbrodniarz czy bohater?
T <czytaj dalej>

niech dalej liczą...... <czytaj dalej>