zygmunt_marek_piechocki BLOG

W minioną niedzielę wybrałem się na recital fortepianowy, kolejną odsłonę „Pikników chopinowskich” na Placu Sztuk Filharmonii Gorzowskiej. Tak więc działkowo-leśny leżak zamieniłem na ten, który oferuje organizator (FG) na czas słuchania koncertu.

Tam, na działce, tuż przy łośnieńskim lesie, słuchałbym śpiewu ptaków i siebie, tutaj – Muzyki.
A przywiódł mnie trudny, różnorodny – bo z kilku epok repertuar i… wiek wykonawcy.
Pan Stanisław Oracz z Torunia ma dopiero 19 lat. Byłem niezwykle ciekaw Jego wykonań, interpretacji tych jakże innych od siebie, powstałych w różnych epokach kompozycji.

Tak więc klasycyzm: Józef Haydn Sonata Es-dur wg HOB XVI – 52. To rok 1794.
Haydn w Londynie. Tam ofiarowuje tę sonatę wybitnej pianistce Teresie Jansen.
W maju 1775 roku Teresa wyszła za mąż za Gaetano Bartolozziego i pod tym nazwiskiem po raz drugi Sonata 52 została wydana w 1800 roku. Pierwsze wydanie to rok 1798 w Wiedniu, tam inna dedykacja – Pani Magdalena von Kurzbeck.

To chyba najdłuższa sonata Józefa Haydna. W zależności od liczby powtórzeń w pierwszej części (Allegro moderato) trwa od dwunastu do piętnastu minut. Tutaj bardzo mądrze, roztropnie podzielił swoje siły i umiejętności Pan Stanisław Oracz pokazując, że potrafi podołać czasowi trwania kompozycji, równocześnie znakomicie oddając charakter jej poszczególnych części: część druga Adagio, trzecia Finale. Presto w formie ronda. W bardzo subtelny sposób Pianista oddał idiom muzyki tamtego okresu zarówno w warstwie dźwiękowej jak i traktowaniu klawiatury. Mnie urzekła zwłaszcza część druga.

Lata 1841/1842 – Fryderyk Chopin Preludium cis-moll op. 45 i czwarte scherzo E- dur op. 54. Bliskie sobie czasowo, różne pod względem dynamiki, charakteru. Zagrane perfekcyjnie. Może (ale to tylko moja subiektywna opinia) trochę za mało Chopina w Chopinie. A może jeszcze miałem w uszach Haydna?

Rok 1901, więc współczesność i Karola Szymanowskiego Wariacje b-moll op. 3. A więc dość wczesne dzieło – dodam – znakomite, znakomicie wykonane. I to nie tylko moje zdanie. Wiele osób z widowni potwierdzało moją opinię! A napisał ten utwór Karol Szymanowski podczas studiów u Zygmunta Noskowskiego, dedykował Arturowi Rubinsteinowi.
W utworze, jak piszą znawcy, zachował kompozytor tradycyjne zasady kształtowania formy. Mnie uwiodła harmonia, zmienność nastrojów, temp, kolorów poszczególnych części – to wszystko perfekcyjnie ten młody Pianista pokazał słuchającym.

I powrót do roku 1830, romantyzmu – Fryderyka Chopina Koncert fortepianowy e-moll. Tutaj Stanisław Oracz z gorzowskimi filharmonikami: Daria Krzysztoń-Baran – I skrzypce, Yi Ding Dana – II skrzypce, Joanna Gołąb – altówka, Agnieszka Lasek – wiolonczela i Mateusz Rzytka – kontrabas. I to żadne foux pas wobec utworu Fryderyka Chopina – wszak pierwsze próby Koncertu odbywały się w domu kompozytora, właśnie z kwartetem smyczkowym. Prób było kilka, później z małą orkiestrą, by w końcu Chopin mógł zagrać z pełnym składem. Istnieją przypuszczenia, że w instrumentacji orkiestrowej obu koncertów Fryderyka pomagali mu koledzy ze studiów. Ale czy to prawda? Nie wiem! W każdym razie 11 października 1830 roku, a więc na kilka tygodni przed wyjazdem Fryderyka z Polski dzieło zostało przez Niego w Teatrze Narodowym wykonane. Dyrygował Carl Soliva. Dodatkowo wystąpiły śpiewaczki: Aneta Wołkow i ówczesna muza Fryderyka, Konstancja Gładkowska.

Tak więc Koncert e-moll op.11 Drugi ze skomponowanych przez Chopina. (Numeracja dzieł koncertowych nie zgadza się z czasem powstania i czasem wydania kompozycji). Chopin miał zamiar napisać trzeci koncert. Niestety, ten zamiar nie doczekał się finału. Ale pozostało nam znakomite Allegro koncertowe A-dur op. 46, które od czasu do czasu można z estrad usłyszeć. Miało być zawarte w nowym, trzecim koncercie.

A niedzielne wykonanie? Owszem część jakości zabierało nagłośnienie – zwłaszcza kwintetu. Dobrze, że górował głos fortepianu. Pianista – bardzo, bardzo poprawnie.
Mogła się podobać artykulacja, wyczucie formy i stylu, umiejętność pedalizowania, jakość dźwięku, kolorystyka, zróżnicowanie barw poszczególnych części. I co oczywiste – pamięciowe opanowanie utworu. Mnie osobiście zabrakło nieco śpiewności, o której tak często mówił Fryderyk Chopin – zwłaszcza w części drugiej, kiedy to Kompozytor opowiada Muzyką swoje uczucia do kobiety.

To był trudny i dobry recital – patrząc, na jakże różne i w czasie, i charakterze kompozycje – sposób wykonania, umiejętność ich różnicowania to zalety, które trudno przecenić u tak młodego pianisty. Trzeba zapamiętać to imię i nazwisko: Stanisław Oracz. I śledzić Jego rozwój, osiągnięcia, karierę.

Z. Marek Piechocki
foto Filharmonia Gorzowska

Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

Remont schodów

Nowe schody na Piaskach, obok lecznicza zieleń. Rusza remont schodów przy ul. Bohaterów Westerplatte, zejście do ul. Sczanieckiej. Skarpa przy schodach ... <czytaj dalej>

Obchody 900-lecia jubileuszu

W sobotę 11 maja br. w Ośnie Lubuskim odbędą się uroczyste obchody z okazji dziewięćsetlecia ustanowienia biskupstwa lubuskiego. Przygotowania do tej ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Wybuduj se pod blokiem a nie w naczynie lotnisko <czytaj dalej>

każdy chce żyć wygodnie, w Warszawie kroi się już trzecie lotnisko. <czytaj dalej>

zdaje się, że w Gorzowie budowano już dwa lotniska. Baczyna, nikt nie wziął tego wariant pod uwagę. <czytaj dalej>

Czesław Miłosz
„Do polityka” z tomu „Światło dzienne” - 1953

Kto ty jesteś człowieku – zbrodniarz czy bohater?
T <czytaj dalej>

niech dalej liczą...... <czytaj dalej>