„Niespodziewany powrót” Serge’a Kribusa to spektakl ukazujący próbę rozliczenia syna z ojcem.

Rzecz przełożona z francuskiego przez Bożenę Puchalską, wyreżyserowana i zaadaptowana przez Magdę Łazarkiewicz tak, byśmy myśleli, że w oryginale dzieje się w Polsce, ma wydźwięk ponadczasowy i choć jest komedią, to taką, która pozostawia wiele do myślenia. Nie wszyscy też – oglądając przedstawienie – wybuchają gromkim śmiechem, bo odnajdują w wiedzionych przez bohaterów dyskusjach własne historie i rodzinne problemy.

Ostatni dzień 38. Gorzowskich Spotkań Teatralnych należał do Daniela Olbrychskiego i Tomasza Karolaka, którzy stanęli naprzeciwko siebie jako ojciec i syn.

Szczerze mówiąc, w pierwszych minutach myślałam, że zanudzę się na śmierć, bo początek był kalką tego, co znamy nie tylko z filmów czy przedstawień, ale przede wszystkim z życia. Kłótnie, kłamstwa, brnięcie w nie, obrażanie się na siebie i nieustanny szantaż emocjonalny, to tzw. stara śpiewka, która strasznie męczy. Ale wkrótce zaczęła się druga odsłona, w której zarówno ojciec, stary aktor, który ma znów pojawić się na scenie i zagrać szekspirowskiego króla Leara, jak i wyrzucony z pracy i porzucony przez żonę 50-letni syn Henryk zaczęli mówić do siebie szczerze. I te skomplikowane relacje były głównym tematem sztuki, dotykającej – z jednej strony – problemów ojca aktora, który w czasie aktywności zawodowej musiał pracować i zarabiać, więc na rozmowy z synem i jego wychowywanie nie miał czasu, a z drugiej – syna, który nie zasługiwał na bycie w związku, bo tak samo jak ojciec, którego się bał, był upierdliwy i nieustępliwy.

Panowie, choć początkowo się obrażają, wreszcie dochodzą do porozumienia. Wybierają się na wspólną kolację, a wracając z niej – przez zbyt głośne zachowanie „króla Leara” – trafiają do aresztu. Wreszcie, gdy o świtaniu stają przed oknami domu syna, widzą w nich światło. I wtedy okazuje się, że „Niepodziewany powrót” został zagrany, by ratować związek Henryka.

Świetna gra aktorska Olbrychskiego i Karolaka, świetny scenariusz, w którym toczą się rozmowy o życiu i jego sensie, o polskich czy żydowskich kompleksach i lękach, o stygmatyzacji i przywiązaniu do tradycji czy wreszcie o dążeniu do wyzwolenia się z tego, co ciąży od pokoleń, to bez wątpienia wartości komedii, którą obejrzeliśmy w ostatnim dniu 38. Gorzowskich Spotkań Teatralnych.

Za kolejną ich odsłonę należy się podziękowanie całemu zespołowi Teatru im. J. Osterwy, którym kieruje dyrektor Jan Tomaszewicz. I tylko żal, że na następną trzeba będzie czekać znów rok. Ale – jak wczoraj na pożegnanie powiedział „mistrz Jan”– gorzowski zespół każdego dnia daje przedstawienia, więc przychodźcie Państwo do Osterwy. Tam dzieją się takie rzeczy, które potrafią zaczarować, chwycić za gardło i przede wszystkim choć na krótki czas przenieść do innej rzeczywistości. Później łatwiej znosić najróżniejsze życiowe niespodzianki.

Tekst i foto Hanna Kaup


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

internet to pożyteczny wynalazek
ale steve jobs zje..ał ludzkosc tymi ifonami.
ludzie nie rozmawiają już ze sobą tylko sie gapią w te <czytaj dalej>

To nie kwestia dobra czy zła tylko odpowiedzialności i wolnej woli. Zdejmujemy z naszych dzieci odpowiedzialność. Mówimy "to są dzieci wię <czytaj dalej>

Piękna muzyka była w spektaklu. Cudownie zaśpiewana piosenka finałowa. <czytaj dalej>

108tys
I durna dająca efekt odwrotny kampania <czytaj dalej>

Dobrze! Bo wiele dobrych koncertów w tym sezonie.
Również w Sali Kameralnej. Także autorskie, naszych filharmoników. Wczoraj np. występ dw� <czytaj dalej>