Gontowiec Podróżny BLOG

Słyszeliście kiedyś o Jacetanii? To kolebka historycznego Królestwa Aragonii i jednocześnie jej najbardziej na północny zachód wysunięty region. Kraina zamieszkała ongiś przez przedrzymskie plemię Iacetani (Jacetan). Czasami mówią o niej przed-Pireneje. Jest piękna, różnorodna, o wiele chłodniejsza i zdecydowanie mniej komercyjna od południowej Hiszpanii. Razem z całą Aragonią stanowi drugi, po Kastylli La Manczy, najrzadziej zaludniony region Hiszpanii. Niewiele w niej zwiedziliśmy, ale doskonale wiemy, co jeszcze chcemy zobaczyć. Na pewno wrócimy do Loarre i zamku znanego z „Królestwa Niebieskiego” oraz do San Juan de la Peñaz – romańskiego klasztoru wtulonego w skały, słynnego legendą o Świętym Graalu. Przy okazji zahaczymy o pomarańczowe turnie Mallos de Riglos i aragoński mur chiński Roques de la Vila, a może do tej pory wyszperam coś jeszcze.

Stolicą Jacetanii jest kilkunastotysięczna dziś Jaca (czyt. haka). Miasto ma długą i ciekawą historię. Wystarczy powiedzieć, że przez 1.200 lat miało ogromne znaczenie strategiczne, broniąc wstępu do Pirenejów Aragońskich. Jego istnienie wspominał już grecki geograf, historyk i podróżnik Strabon (żył w latach 63 r. p.n.e. – 24 r. n.e.), pisząc również, że bito tu monety (trochę ich zachowało się do dziś, można je oglądać m.in. w British Muzeum).

Dzięki położeniu na skrzyżowaniu dwóch ważnych szlaków, Jaca rozwijała się szybko. Na przełomie VIII i IX wieku wraz z całą Jacetanią współtworzyła tzw. Marchię Hiszpańską. Kiedy powstało Królestwo Aragonii, to tutaj znajdowała się jego pierwsza stolica. Prawa miejskie nadał Jacy król Ramirez I w XI w. Dziś miasto znane jest jako perła Pirenejów, ośrodek narciarski i snowbordowy oraz przystanek na szlaku pielgrzymkowym Camino de Santiago.

Ponieważ stąd do francuskiej granicy już tylko 30 km, postanowiliśmy zrobić tu ostatnie hiszpańskie zakupy (ze szczególnym uwzględnieniem pomarańcz). Przy okazji pokręciliśmy się po mieście i zdecydowaliśmy zostać na noc. Aplikacja park4night informowała o dwóch udostępnianych nieodpłatnie parkingach dla kamperów. Pierwszy, położony niedaleko największych atrakcji i całodobowy, był zapełniony. Drugi znajdował się na obrzeżach, tuż przy kompleksie supermarketów i był też jedynym na całej naszej trasie dostępnym wyłącznie w godzinach od 22:00 do 10:00. Mieliśmy na nim międzynarodowe towarzystwo, a nocleg okazał się bardzo spokojny, pewnie spokojniejszy niż na tym koło centrum. Do godziny obowiązkowego wyjazdu, czyli do otwarcia sklepów, zdążyliśmy nawet zjeść śniadanie.

W Jacy zachowało się niemało zabytków. Najważniejsza, a w każdym razie najokazalsza jest otoczona fosą i pasem zieleni Ciudadela de Jaca – twierdza w kształcie pięcioramiennej gwiazdy, którą zbudowano w XVI w. do obrony przed Francją. Bilety wstępu, także ulgowe, miały dość wygórowaną cenę, więc zadowoliliśmy się podziwianiem budowli z zewnątrz. Wcześniej zdążyliśmy zwiedzić dokładnie kilka podobnych fortyfikacji, zarówno hiszpańskich, jak i portugalskich. Ta odróżniała się od nich jedynie posiadaniem kolekcji ołowianych żołnierzyków odtwarzających sceny z wielu pól bitewnych całego świata. Podobno zebrano ich tam aż 32.000.

Niedaleko cytadeli warto zobaczyć pochodzącą z przełomu XII i XIII w. katedrę św. Piotra (la Catedral de San Pedro de Jaca) należącą do najstarszych romańskich świątyń na Półwyspie Iberyjskim. Wielokrotnie przebudowywana w duchu późniejszych stylów architektonicznych, zatraciła wprawdzie wiele pierwotnych detali, ale spośród tych, które się zachowały, jeden jest szczególnie ciekawy. To tzw. ajedrezado jaqués – szachownica z Jacy – szlaczek z elementów układających się w kamienną kratkę, utworzony z naprzemiennie ułożonych wypukłych i wklęsłych kwadratów. Właśnie z powodu tego szlaczka katedra św. Piotra uznawana jest za jedną z najważniejszych na odcinku Camino de Compostela zwanym Camino Francés (Drogą Francuską). Powstawała mniej więcej w tym samym czasie co katedra w Santiago de Compostela. Dziś uważa się, że była pierwszą tak ważną świątynią zbudowaną za Pirenejami, w związku z czym stanowiła wzór dla kolejnych budowli na szlaku. Szachownicowy wzorek stał się więc elementem charakterystycznym, po którym peregrinos (pielgrzymi) poznawali, że nie zboczyli z Camino, a w tak ozdobionych klasztorach czy kościołach mogą znaleźć schronienie i strawę.

Maria Gonta
foto Gontowiec Podróżny


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

Remont schodów

Nowe schody na Piaskach, obok lecznicza zieleń. Rusza remont schodów przy ul. Bohaterów Westerplatte, zejście do ul. Sczanieckiej. Skarpa przy schodach ... <czytaj dalej>

Obchody 900-lecia jubileuszu

W sobotę 11 maja br. w Ośnie Lubuskim odbędą się uroczyste obchody z okazji dziewięćsetlecia ustanowienia biskupstwa lubuskiego. Przygotowania do tej ... <czytaj dalej>

«	październik 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

O ile tablice edukacyjne i "lecznicza zieleń" podrożą koszty inwestycji?
"... W naszym interesie jest by ten miś był jak najd <czytaj dalej>

Znowu " sami swoi". A wogóle czym oni się zajmują??? <czytaj dalej>

Tak miasto twój wójt sp...ł, że faktycznie rowerem lepiej jeździć, ale powstaje kolejne pole do....nadużyć/?/ Na początek, obowiązkowe kaski <czytaj dalej>

To proponuję jeszcze do każdego roweru, silnik odrzutowy, zestaw Wi-Fi, talerz satelitarny i co tam jeszcze w koszta można wrzucic :-) <czytaj dalej>

Ale pitolenie. Ani słowa o kolejce do "znachora" o bólu w krzyżu, o polityce i innych przyjemnościach wątpliwych u będących starymi l <czytaj dalej>