zygmunt_marek_piechocki BLOG

Moim zdaniem 71

Obejrzałem spektakl "Romeo i Julia" w gorzowskim Teatrze im. J. Osterwy.

Cyprian Kamil Norwid
W Weronie
1
Nad Kapuletich i Montekich domem,
Spłukane deszczem, poruszone gromem,
Łagodne oko błękitu – ¬

2
Patrzy na gruzy nieprzyjaznych grodów,
Na rozwalone bramy do ogrodów,
I gwiazdę zrzuca ze szczytu—

3
Cyprysy mówią, że to dla Julietty,
Że dla Romea, ta łza znad planety
Spada – i groby przecieka:

4
A ludzie mówią, i mówią uczenie,
Że to nie łzy są, ale że kamienie,
I – że nikt na nie nie czeka!

I gdybym to ja mógł wystawić „Romea i Julię”, to ten tekst byłby mi przewodnikiem, wskazówką dla pokazania dramatu, jaki się w Weronie rozegrał. Jakim go nam William Shakespeare pokazał. Więc poetycznie.

Zawsze uważałem i uważam, że każdy może dzieła poprzedników interpretować na swój własny, indywidualny sposób, tak jak rozumie, czuje. Właściwy osobistemu odbiorowi dzieła. Ileż przecież istnieje transkrypcji kompozycji Fryderyka Chopina – od klasycyzujących, popularnych, po jazzowe. Tak jest również z dziełami scenicznymi, literackimi. Ważnym, by zachować treść, meritum. Owszem, jedne transkrypcje są dobre – niosą nowe wartości – inne złe, zniekształcające pierwowzór.

Gorzowski Teatr im. Juliusza Osterwy wystawił „Romea i Julię” Williama Shakespeare'a w bardzo nowatorski, musicalowy sposób. I trzeba przyznać, że pokaz ten wypełnił wszystkie znamiona encyklopedycznej formuły tego gatunku. Była muzyka, piosenki, dialogi, taniec.

A jakie to było?

I tu zaznaczam – to co napiszę, jest moim osobniczym, subiektywnym zdaniem – nie recenzją.

Zachwyciła mnie elektroniczna muzyka pomiędzy poszczególnymi scenami, piękna, mocna, poruszająca trzewia – „powodująca mrówy na plecach”… świetne tło do emanacji aktorskich, pantomimicznych popisów „Przeznaczenia” – albo, jak rozumiałem, śmierci. Tutaj
- ponadprzeciętna, znakomita gra pani Karoliny Miłkowskiej-Prorok. Niesamowita zdolność ruchowa, umiejętność pokazania obślizgłości przeznaczonego ,które nas mota, owija jak kokonem, omamia, by w końcu zabrać…

Kilka pięknych, teatralnych scen, z których wyróżniam tę, kiedy ubrane na biało dziewczyny wychodzą spod całunu Julii! Ależ wymyślone!

Ładna choreografia i wykonanie układów tanecznych.
Świetna rola Romea – tutaj pan Jan Mierzyński - zarówno w dialogach, jak i w partiach śpiewanych! Nie podobał mi się jego kostium. Bardzo odstający od pozostałych. A te – ciekawe, pomyślane. Udziwnione, ale mogące się podobać. Do zapamiętania!

Pani Adrianna Góralska w roli Julii. Na cóż? Pani Ada jeszcze wiele lat będzie wyglądać (i zapewne czuć się) młodo – tutaj, jak zwykle mogło się podobać wykonanie songów – wszak głos ma piękny, czysty, z dobrą intonacją.

Muzyka piosenek marna, nijaka, tuzinkowa taka a’la Rubik albo festiwalowa z lat 70. Szkoda. Bo jeśli to przedstawienie ma porwać młodzież, to wątpię, że takimi akurat kompozycjami! Zadziwia mnie nonszalancja autora tekstów songów – sądziłem, że Autor (tu - Reżyser) będzie posiłkował się słowami Williama – niestety, napisał własne. A tym niestety daleko do autonomicznych. Ba, tworzą dysonans. Dosyć słyszalny, jeśli widz (słuchacz) uważny.

Pani Marzena Wieczorek w roli Niani Julii. Owszem, przyzwyczajony już jestem do świetnie przez Nią wykonywanych ról ! Nie zawiodła i tym razem. Każde Jej wejście, występ to aktorski majstersztyk. Ona gra całą sobą. Jest w tej postaci, którą kreuje. Utożsamia się. Jest prawdziwa. Naturalna.

Dawno niewdziany pan Leszek Perłowski – w roli Ojca Laurentego. Jakby stworzony do tej roli.
I chyba mu „zapasowała”.

Tak więc sumując: piękna muzyka ilustracyjna, ciekawa choreografia, kostiumy, pomysłowa i oszczędna scenografia, niesamowicie sugestywna, wysublimowana gra Karoliny Miłkowskiej-Prorok, świetna Jana Mierzyńskiego i Marzeny Wieczorek, Adrianny Góralskiej. Natomiast marna, nudna, sztampowa muzyka piosenek. Także ich teksty odstają – co najmniej od oryginalnych!

A czy bym polecił znajomym? Pewnie tak. Z uwagą, że jeśli spodziewają się „teatru” w Teatrze to go nie znajdą albo niewiele. Wszak to musical na scenie teatru. Dość dowolnie wykreowany ze sztuki Williama Shakespeare’a.

Aha! Na okładce programu dwa profile – jeden czerwony, drugi sepiowo – brązowy. Podobne tym z Wyspy Wielkanocnej. W tle jakieś gałęzie, witki. Jak na afisz do horroru. Ma straszyć?

Wiersz „W Weronie” cytuję z książki „ …lecz ty spomnisz, wnuku” Cypriana Kamila Norwida
Wybór Małgorzata Baranowska . Wydawnictwo Nasza Księgarnia - Warszawa 1985

Najbliższe spektakle:
26 lutego (wtorek) godz. 10.00
27 lutego (środa) godz. 12.00
28 lutego ( czwartek) godz. 12.00
1 marca ( piątek) godz. 10.00

Z. Marek Piechocki
Foto: Ewa Kunicka

Dodaj komentarz:

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Jest tak bo zdurnieliśmy..... <czytaj dalej>

Tę kwestię reguluje kościół katolicki
Nauczy się by wybierać dobro.

Ale feministkom temat jest obcy i stąd lewica czyli opieku <czytaj dalej>

Zlikwiduje się wszelkie dyktaty i nakazy unijne, cofnie się unijne imunitety, bo za dużo zasłaniają. Generalnie unia przestanie mieć cokowliek <czytaj dalej>

Jedni mówią , że życie zaczyna się po "pięćdziesiątce", a inni że dopiero po drugiej.
Wszystkiego dobrego Pani Zofio ... <czytaj dalej>

Język taki a nie inny dla podkreślenia bezsilności. Mam dokładnie takie samo zdanie. Zakleilismy się w skorupie narodowej martylologii i nie wyle <czytaj dalej>