Trzeci dzień XXVIII Gorzowskich Spotkań Teatralnych należał do „Polaków”.

Z przedstawieniem o tym tytule przyjechali do Gorzowa aktorzy Teatru Polskiego z Warszawy Olgierd Łukaszewicz i Radosław Krzyżowski.

Poprowadzili wyobrażony dyskurs o swojej ojczyźnie. Dyskurs, do którego nigdy nie doszło. Został on złożony przez Rafała Kosewskiego z homilii prymasa Stefana Wyszyńskiego i „Dzienników” Witolda Gombrowicza tak, że tworzy ważną dla każdego z nas lekcję polskości. W tej lekcji widzimy dwóch pozornie nieprzystających do siebie i ulepionych z innej gliny Polaków.

Całe przedstawienie oparte jest na zasadzie kontrastu. Wielki, oddany Bogu, Maryi, Ojczyźnie i narodowi Prymas Tysiąclecia, który broni polskości jako katolickiej wspólnoty oraz egoistyczny, oddany myśleniu o sobie, domagający się wolności Witold Gombrowicz, który uważa, że polskość go ogranicza, pęta i więzi.

Spotykają się gdzieś. To „gdzieś” jest na peronie, w pociągu i w więzieniu, w miejscach, które w siebie wnikają i dzięki środkom teatralnego wyrazu grają różne role.
Polacy początkowo nawet na siebie nie reagują. Swoje kwestie wypowiadają w jakąś przestrzeń.

– Mamy jedną ojczyznę. Polska jest jednością, całością. Ważne jest to, co łączy, nie dzieli. Za miłość ku ojczyźnie płaci się sercem i krwią – mówi prymas.
– Polski światek jest dziecinny. Bóg zawsze prowadzi Polaka za rączkę. Pragnę zrujnować mu dzieciństwo. Chcę być konkretnym człowiekiem, indywiduum – ripostuje pisarz.
– Najważniejsze jest zawierzenie i oddanie Matce Bożej. Przez ofiarę i ciemność dochodzi się do chwały. Krew musi się lać.
– Spoczywam na olbrzymiej górze trupów. Jestem wynikiem mojej historii, tylko ten wynik mnie nie zadowala.

W czasie spektaklu pada wiele zdań o charakterze złotych myśli, wyrażających prawdę o Polsce, która – jak kawałek suchego chleba – łamie się na dwie części; i o Polakach, którzy nie wiedzą dziś, kim właściwie są.

Z czasem jednak widz dostrzega, że ci dwaj – na czarno ubrany, kochający ludzi prymas i na biało – zainteresowany sobą pisarz – choć nie spotkali się oko w oko, to na pewno w myśleniu o Polsce. Obaj przenikliwie czują człowieka. Obaj wiedzą, że rozum, szlachetność, zdolność rozwoju, swoboda uczuć, to każdy z nas nosi w sobie.

– Polska i Polacy, to wszystko musi zostać rozebrane do naga! – kończy Witold.
– Wszystko zależy od efektu, jaki wywoła – dodaje Stefan.

Lekcja polskości kończy się. Ale temat: Polacy - nie zostaje wyczerpany.

Tekst i foto Hanna Kaup

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

W podstawówce w 6 klasie jezdziłem niezle na deskorolce, pewno do dzisiaj potrafię. <czytaj dalej>

Sorry, ale na co komuś w wieku 50 lat seskorolka. Jak był kort tenisowy w Parku Kopernika wybudowany w czynie społecznym to pózniej korzystali z t <czytaj dalej>

Dobrze! Bo wiele dobrych koncertów w tym sezonie.
Również w Sali Kameralnej. Także autorskie, naszych filharmoników. Wczoraj np. występ dw� <czytaj dalej>

Jest tak bo zdurnieliśmy..... <czytaj dalej>

Tę kwestię reguluje kościół katolicki
Nauczy się by wybierać dobro.

Ale feministkom temat jest obcy i stąd lewica czyli opieku <czytaj dalej>