Trzeci dzień XXVIII Gorzowskich Spotkań Teatralnych należał do „Polaków”.

Z przedstawieniem o tym tytule przyjechali do Gorzowa aktorzy Teatru Polskiego z Warszawy Olgierd Łukaszewicz i Radosław Krzyżowski.

Poprowadzili wyobrażony dyskurs o swojej ojczyźnie. Dyskurs, do którego nigdy nie doszło. Został on złożony przez Rafała Kosewskiego z homilii prymasa Stefana Wyszyńskiego i „Dzienników” Witolda Gombrowicza tak, że tworzy ważną dla każdego z nas lekcję polskości. W tej lekcji widzimy dwóch pozornie nieprzystających do siebie i ulepionych z innej gliny Polaków.

Całe przedstawienie oparte jest na zasadzie kontrastu. Wielki, oddany Bogu, Maryi, Ojczyźnie i narodowi Prymas Tysiąclecia, który broni polskości jako katolickiej wspólnoty oraz egoistyczny, oddany myśleniu o sobie, domagający się wolności Witold Gombrowicz, który uważa, że polskość go ogranicza, pęta i więzi.

Spotykają się gdzieś. To „gdzieś” jest na peronie, w pociągu i w więzieniu, w miejscach, które w siebie wnikają i dzięki środkom teatralnego wyrazu grają różne role.
Polacy początkowo nawet na siebie nie reagują. Swoje kwestie wypowiadają w jakąś przestrzeń.

– Mamy jedną ojczyznę. Polska jest jednością, całością. Ważne jest to, co łączy, nie dzieli. Za miłość ku ojczyźnie płaci się sercem i krwią – mówi prymas.
– Polski światek jest dziecinny. Bóg zawsze prowadzi Polaka za rączkę. Pragnę zrujnować mu dzieciństwo. Chcę być konkretnym człowiekiem, indywiduum – ripostuje pisarz.
– Najważniejsze jest zawierzenie i oddanie Matce Bożej. Przez ofiarę i ciemność dochodzi się do chwały. Krew musi się lać.
– Spoczywam na olbrzymiej górze trupów. Jestem wynikiem mojej historii, tylko ten wynik mnie nie zadowala.

W czasie spektaklu pada wiele zdań o charakterze złotych myśli, wyrażających prawdę o Polsce, która – jak kawałek suchego chleba – łamie się na dwie części; i o Polakach, którzy nie wiedzą dziś, kim właściwie są.

Z czasem jednak widz dostrzega, że ci dwaj – na czarno ubrany, kochający ludzi prymas i na biało – zainteresowany sobą pisarz – choć nie spotkali się oko w oko, to na pewno w myśleniu o Polsce. Obaj przenikliwie czują człowieka. Obaj wiedzą, że rozum, szlachetność, zdolność rozwoju, swoboda uczuć, to każdy z nas nosi w sobie.

– Polska i Polacy, to wszystko musi zostać rozebrane do naga! – kończy Witold.
– Wszystko zależy od efektu, jaki wywoła – dodaje Stefan.

Lekcja polskości kończy się. Ale temat: Polacy - nie zostaje wyczerpany.

Tekst i foto Hanna Kaup

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Tę kwestię reguluje kościół katolicki
Nauczy się by wybierać dobro.

Ale feministkom temat jest obcy i stąd lewica czyli opieku <czytaj dalej>

Zlikwiduje się wszelkie dyktaty i nakazy unijne, cofnie się unijne imunitety, bo za dużo zasłaniają. Generalnie unia przestanie mieć cokowliek <czytaj dalej>

Jedni mówią , że życie zaczyna się po "pięćdziesiątce", a inni że dopiero po drugiej.
Wszystkiego dobrego Pani Zofio ... <czytaj dalej>

Język taki a nie inny dla podkreślenia bezsilności. Mam dokładnie takie samo zdanie. Zakleilismy się w skorupie narodowej martylologii i nie wyle <czytaj dalej>

Jeżeli zapotrzebowanie na takie odruchy "narodowościowe" rośnie, znaczy że w społeczeństwie coś się psuje. Staje się sfrustrowane, <czytaj dalej>