Gontowiec Podróżny BLOG

6 maja. Wyobraźcie sobie poranny spacer ścieżką pośród otulonych rzedniejącą mgłą dębów korkowych.
Wokół tylko śpiew ptaków, dźwięczenie owczych (albo kozich) dzwonków, dobiegające z oddali muczenie krów, a przed wami ON, wiekowy kromlech, już lizany przez promienie budzącego się słońca. A potem pomyślcie o roztargnionej Mariatce, która zapomniała włożyć baterię do aparatu... Dobrze, że chociaż smartfon był w kieszeni.

Otoczony hektarami dębów korkowych kromlech Almendres (kamienny krąg), w pobliżu którego spaliśmy, znajduje się na zboczu wzgórza, od którego przyjął swoją nazwę, ok. 4 km za miejscowością Guadalupe. Jest naprawdę imponujący, ale Alentejo, to przecież kraina obfitująca w budowle megalityczne. Fernando Pessoa, jeden z najsłynniejszych portugalskich poetów powiedział kiedyś, że Alentejo to nic otoczone przez nic, pośrodku czego rośnie kilka drzew. Jeżeli tak wygląda nic, to jak wygląda coś?

Ruszając w końcu w trasę, odwiedziliśmy jeszcze pochodzącego również z neolitu pojedynczego menhira o wydłużonym, jajowatym kształcie, którego Bodzio nazwał Menhirem Wańkowiczem, a potem wróciliśmy do Evory. Wprawdzie planowaliśmy kierować się do Lizbony, jednak weekend nie jest chyba dobrym czasem na zwiedzanie stolicy, więc wybraliśmy się dokładnie w przeciwną stronę, a jadąc przez Evorę, zdążyliśmy nabyć portugalską kartę internetową (ważność hiszpańskiej kończy się za dwa dni) i wspiąć się (oczywiście Fredkiem) na punkt widokowy Alto de São Bento. Jest to miejsce ściśle związane z historią miasta, bo właśnie to granitowe wzgórze dostarczało kiedyś Rzymianom budulca dla jego budowy. Ciekawie prezentują się zrekonstruowane na szczycie wiatraki, zupełnie inne od tych, do których widoku jesteśmy przyzwyczajeni, inne także od hiszpańskich wiatraków Don Kichota.

Do Estremoz, kolejnego punktu na trasie, wyruszyliśmy już dobrze po południu, a jeszcze po drodze skręciliśmy do Arraiolos, nad którym górowała potężna sylwetka zamku. Kiedy się do niego wdrapaliśmy, okazał się średniowieczną ruiną z pięknym widokiem na okolicę i szesnastowiecznym kościołem obok, zbudowanym na miejscu wcześniejszej świątyni. Zamczysko odgrywało ongiś ważną rolę. Przez pewien czas mieszkał w nim nawet Nuno Álvares Pereira de Melo – rycerz portugalski, ważny polityk i jeden z głównych dowódców wojskowych w czternastowiecznej Portugalii. Po śmierci żony został karmelitą, a w 2008 r. zaliczony w poczet świętych (św. Noniusz Álvares Pereira).

Estremoz, podobnie jak sąsiednia Borba i położona kilkanaście kilometrów dalej Vila Viçosa zrobiły na nas ogromne wrażenie. To w ścisłym tego słowa znaczeniu marmurowe miasteczka. Marmurowe są tu obramienia okien i drzwi niemal każdego domu, każda rzeźba, słupki drogowe, tablice z nazwami ulic, tablice informacyjne, schody, ławki (nie nagrzewają się tak jak metalowe i jednocześnie nie są tak zimne, jak kamienne), krawężniki, fontanny… nawet chodniki wyłożone są nieregularną marmurową kostką, a kiedy mijaliśmy cmentarz, to nawet mur był marmurowy.

W Estremoz, będącym kiedyś siedzibą króla Dionizego I, w dawnym zamku z piękną marmurową wieżą jest teraz luksusowy hotel, a w owej wieży (donżonie) znajduje się maleńka kaplica, w której podobno zmarła królowa Izabela Aragońska (żona wspomnianego wyżej Dionizego), przedstawiona (oczywiście w marmurze) na placu przed rezydencją. Ściany tej kaplicy są ponoć wyłożone azulejos, przedstawiającymi sceny z jej życia. Weszliśmy też do marmurowego wnętrza marmurowego kościoła, stojącego tuż obok zamku.

W Borbie zatrzymała nas marmurowa fontanna (Fonte das Bicasa) – jak wieść niesie, jedna z najpiękniejszych w całym kraju, wybudowana ze składek mieszkańców miasta w 1781 r. i poświęcona królowej Marii I oraz jej małżonkowi, królowi Pedro III. Z kolei w Vila Viçosa zachwyca bardzo długa fasada trzypiętrowego pałacu książęcego (Paço Ducal), obłożona błękitnym marmurem. Marmur jest tutaj najpopularniejszym, bo najłatwiej dostępnym budulcem. Wokół każdego z tych miasteczek znajdują się jego kamieniołomy.

Wczesnym wieczorem dotarliśmy do noszącego kilka przydomków Elvas. Mówi się tu o nim: miasto-twierdza, królowa granicy, klucz do Portugalii. Historyczne centrum miasta otoczone jest trzema liniami murów, a my spaliśmy pomiędzy linią pierwszą, a drugą. Zwiedzanie zostawiliśmy sobie na rano, jednak przed zakotwiczeniem się na nocleg odwiedziliśmy jeszcze gwiaździstą twierdzę Santa Luzia, zbudowaną na południowych obrzeżach miejscowości. Fortyfikacje Elvas robią niesamowite wrażenie, a dopełnia je ośmiokilometrowy akwedukt z 834 łukami umieszczonymi aż pięciu kondygnacjach (wysokość 31 m). Jest tu co oglądać.


Tekst i foto Maria Gonta

Dodaj komentarz:

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

Remont schodów

Nowe schody na Piaskach, obok lecznicza zieleń. Rusza remont schodów przy ul. Bohaterów Westerplatte, zejście do ul. Sczanieckiej. Skarpa przy schodach ... <czytaj dalej>

Obchody 900-lecia jubileuszu

W sobotę 11 maja br. w Ośnie Lubuskim odbędą się uroczyste obchody z okazji dziewięćsetlecia ustanowienia biskupstwa lubuskiego. Przygotowania do tej ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Ale pitolenie. Ani słowa o kolejce do "znachora" o bólu w krzyżu, o polityce i innych przyjemnościach wątpliwych u będących starymi l <czytaj dalej>

Starość

Widziałem ją wczoraj

Stała u drzwi werandy

Lewa ręką trzymała laskę
prawą chciała nacisnąć <czytaj dalej>

internat wybudowano dzięki pieniądzom przekazanym z rządu pisu warto podkreslić

podobnie jak szkołę muzyczną i plastyczną przy kwar <czytaj dalej>

korolewicz sie znowu udziela na forum.
jak nie zmiana miasta na bez wualkepe
to z tym lotniskiem wyimaginowanym.

komęt natomiast <czytaj dalej>

Wybuduj se pod blokiem a nie w naczynie lotnisko <czytaj dalej>