Jaki był X Nocny Szklak Kulturalny? Na pewno zróżnicowany. Zobaczcie sami.

Tradycją NSK jest różnorodność i niemożliwość uczestniczenia we wszystkich wydarzeniach. Tak podobno ma być. Ja bym wolała inaczej, bo to w końcu jedyna taka noc w roku i od początku jej organizacji, po zakończeniu każdej edycji wciąż czuję niedosyt.

Pierwsza sobota czerwca ściągnęła do Gorzowa wielu miłośników kultury, a scenariusz NSK wypełniło 37 punktów z ponad 160 działaniami. Już od 17.00 wielu zaglądało na ulicę Chrobrego w poszukiwaniu wydarzeń. Spotkało na swej drodze Fotolove przygotowane przez Katarzynę Radkiewicz. Z córką Martą przy Torowisku Kultury rozstawiła sztalugi ze zdjęciami, których "pilnowała" tajemnicza postać ubrana w suknię z żywych pachnących kwiatów. - To kwintesencja kobiety, która ma być piękna, zdrowa i pachnąca - mówiła do odwiedzających autorka.

O 18.00 rozpoczął się wernisaż fotografii z Chin i Tybetu Stefana Piosika. To już tradycja, że w Małej Galerii Fotografii znany podróżnik pokazuje swoje zdjęcia, przybliżając szczegóły życia w odległych miejscach, jakie odwiedził. Również tradycją jest wydawanie katalogu, w którym poza zapowiedzią tego, co na wystawie można zobaczyć, znajduje się opis wyprawy.

Niedaleko, bo w bibliotece Wojewódzkiego Ośrodka Metodycznego przy ul. Łokietka można było oglądać O… błędne fotografie, czyli wystawę grupy fCzasowicze oraz Moniki Kleist „Gambia i Senegal - Afryka oczami Baby w podróży, czyli wszystko, co widzi serce, a nie zawsze dojrzały rozum”.

W Cafe Dziki Bluszcz Krzysztof Szmytkiewicz pokazał oniryczne portrety kobiet powstałe przy współpracy z charakteryzatorką teatralną Dominiką Saj, a w drodze na wernisaż Wojciecha Plusta, który odbył się w Spichlerzu, pod dominantą można było nie tylko popatrzeć, ale i spróbować swoich sił w tańcach z Gorzowską Grupą Salsy & Ruedy De Casino „Sorpresa”.

Z pewnością wydarzeniem NSK była urodzinowa wystawa malarstwa gorzowskiego artysty Wojciecha Plusta. Zorganizowana na dwóch piętrach, pokazuje 87 obrazów z różnych okresów. Niektóre prace powstały specjalnie na potrzeby tej wystawy.
- Dla ekspozycji muszą być duże formaty, żeby to pięknie się oglądało. Także te duże: 130 na 135 i 80 na 180 to są nowe prace - mówił oprowadzając po ekspozycji. Artysta przyznał, że pojawiło się w nim nowe zainteresowanie. - Twarz i to nieeuropejska. Są tu moje asocjacje rodzinne, bo córka jest z czarnoskórym mężczyzną, mają czwórkę dzieci, mieszkają w Anglii - zdradził. Wspominał też obrazy na temat emigrantów, które powstały jako reakcja setek tysięcy ludzi w 2015 r. na plenerze międzynarodowym w Niemczech.

Wojciech Plust ze szczególnym upodobaniem rozprawiał o abstrakcji. - Nie lubię obrazów realistycznych, ale w niektórych przypadkach była taka potrzeba, tak jak w przestrzennym budowaniu twarzy. Ale wszystko pozostałe jest abstrakcyjne, jak to, co się w nas gotuje. Ja się bawię plastyką. Wprowadzam rysunek niedokończony, świadome obwodzenie pisakiem, czego mi brakowało - wyjaśniał.

Na wystawie można oglądać cykl "Kamienny świat". - To są prace w zamyśle sakralne, ale bardzo delikatnie - mówił.

W Spichlerzu zobaczycie i ścianę poświęconą sakralnej sferze, i zestaw prac z podróży, znad morza, z gór, Portugalii, Włoch, Atlantyku. Wszystkie powstały w pracowni artysty w Santoku.

Drugie piętro całkowicie poświęcone jest abstrakcji.

Jak zawsze na wernisażach Wojciecha Plusta, tak i tym razem oprawa była wyjątkowa. Mam na myśli nie tylko specjalny tort dla jubilata, który 10 czerwca kończy 60 lat, ale przede wszystkim obecność muzyków: Przemysława Raminiaka i Tomasza Krzyżanowskiego, którzy zachwycili obecnych prezentowanymi kompozycjami.

Po drugiej stronie Warty, Teatr im. J. Osterwy zaprosił na wystawę kostiumów. Wielu zwiedzających mogło je przymierzyć i zrobić pamiątkowe zdjęcie. - Ależ to ciężkie, a jeszcze trzeba w tym grać - mówiła jedna z pań, która wybrała złoty strój królowej.

2 czerwca udało mi się jeszcze zajrzeć do Klubu MIXcooltura na wystawę najnowszych prac Michała Bajsarowicza. Jak zawsze ogromne płaszczyzny wypełniły charakterystyczne dla artysty postaci. Na zakończenie odwiedziłam jeszcze raz Torowisko Kultury, po którym przechadzała się moda według projektów Natalii Ślizowskiej, a tuż przed 22.00 rozsiedli się słuchający Projektu Cohen w wykonaniu zespołu 5 Pora Roku z Cezarym Żołyńskim.

Relacji z Galerii Bezbronnej nie będzie, bo - choć innym udało się wejść przed oficjalnym rozpoczęciem - mnie uprzejmy pan nie wpuścił. Widocznie tak musiało być. Przecież nie wszystko na Nocnym Szlaku Kulturalnym da się zobaczyć.

Poniżej migawki z NSK.

tekst i foto Hanna Kaup
Więcej zdjęć w galerii eGo FOTO:

http://www.egorzowska.pl/pokaz,galeria,0,0,2018-06-03_x_nocny_szklak_kulturalny,

http://www.egorzowska.pl/pokaz,galeria,0,0,2018-06-03_x_nsk,

Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć