Dziś prezentujemy Państwu pierwszą z dwóch części wspomnień wiceprezydenta miasta Gorzowa w latach 2015-2016 Janusza Dreczki na temat dawnych kabaretowych czasów w naszym mieście.

"Telewizjazjada" - takim tytułem opatrzony był pierwszy, cenzurą dopuszczony do publicznego upowszechniania, program kabaretu Banan gorzowskiej filii AWF w Poznaniu.


Kabaret Banan gorzowskiej filii AWF w Poznaniu. Kopia strony tytułowej programu kabaretowego, opatrzona pieczątką cenzora. Ze zbiorów autora


Kabaret Banan, gorzowskiej filii AWF w Poznaniu. Od lewej Stefan Strzałkowski, autor z występu podczas obozu zimowego w Zwardoniu. Ze zbiorów autora.


Kabaret Banan w przerwie programu, aula gorzowskiej filii AWF w Poznaniu. Od lewej Małgosia Konieczna (przyszła żona Janusza Dreczki), autor. Ze zbiorów autora.

Działalność artystyczna młodego środowiska studenckiego Gorzowa, zaczęła się organizować w różnych formach twórczego wyrazu. Z inicjatywy władz uczelni powstawał zespół tańca ludowego (później Zespół Tańca Ludowego Gorzowiacy) i chór studencki. Z własnej studentów inicjatywy powstał kabaret i środowisko fotografików. Kabaret Banan, a bliżej, historia jego zaistnienia, swoje początki ma jeszcze w tradycji uczelnianych kabaretów, których w latach 70. i 80. poprzedniego stulecia, w Polsce sporo powstało.

Jako inicjator założenia kabaretu gorzowskiej filii AWF w Poznaniu, smykałkę do tej formy aktywności twórczej, artystycznej i rozrywkowej, a w ostatecznym rozrachunku, w dojrzałej formie także zarobkowej, przejawiałem już w szkole podstawowej. Zaczynałem od śpiewu, recytacji i pisania tekstów do gazetki szkolnej w SP 9 i SP 16. W licealnych latach mojej nauki i pod opieką byłego aktora gorzowskiego teatru, późniejszego gorzowskiego duszpasterza akademickiego, księdza Witolda Andrzejewskiego, oswajałem się ze słowem, mikrofonem, czytaniem, recytowaniem, poznawaniem literatury, żartu i dowcipu, zachowania się przed publicznością, poruszaniem się po scenie, z rekwizytami, mikrofonem, gestami ciała, mowy twarzy, wyglądu, jednym słowem sztuką aktorską, budowaniem scenografii i organizacją przedstawień z przeniesieniem tych prezentacji scenicznych do gorzowskiego Klubu MPiK.

Także, w tym czasie, co chyba było najważniejsze, odkrywałem swoje talenty. Jednym z nich okazała się nieprzeciętna umiejętność, którą miałem: naśladowanie głosu, gestu, zachowania innych ludzi, czyli parodiowanie postaci. Nie mniej ważną umiejętnością było pisanie tekstów piosenek, dialogów, monologów – ich śpiewanie i czytanie. Tak powstawały moje pierwsze programy, które prezentowałem podczas różnych imprez szkolnych, a których w tamtych czasach w życiu szkoły było dużo. W styczniu 1977 r. za przyczyną mojej siostry Doroty, która listownie mnie zgłosiła, znalazłem się wśród uczestników rozrywkowego formatu drugiego programu TVP „Egzamin z parodii”. Po przeglądzie kilku setek uczestników zostałem zakwalifikowany i zaproszony do nagrania drugiej edycji tego programu. Wśród jurorów byli: Tomasz Hopfer, Bohdan Łazuka i Andrzej Lewandowski. Był to mój pierwszy osobisty ogromny sukces i satysfakcja, a jednocześnie poważny sprawdzian. Prezentowałem wówczas parodie: trenera reprezentacji piłkarzy nożnych Jacka Gmocha, wielkiego polskiego aktora Władysława Hańczy i znakomitego rysownika, profesora sztuki, późniejszego Ministra Kultury prof. Wiktora Zina. Co do repertuaru postaci, które parodiowałem, to miałem jeszcze przygotowanych: pierwszego trenera kadry narodowej piłkarzy Kazimierza Górskiego i dziennikarzy: Bartosza Janiszewskiego, Zygmunta Broniarka, Witolda Ambroziewicza.

Kabaret Banan powstał wczesną wiosną 1978 r. Już 18 kwietnia otrzymaliśmy zgodę cenzora Oddziału w Gorzowie Tadeusza Zaborowskiego na prezentację zatwierdzonego programu „Telewizjazjada”.


Pieczątka Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk Oddział w Gorzowie Wielkopolskim. Ze zbiorów autora.


Kabaret Banan gorzowskiej filii AWF w Poznaniu. Jeden z występów (22.04.1979r.) w auli gorzowskiej uczelni. Wywiad – Alfred Majewski, pierwszy z prawej, z trenerem Jackiem Gmochem-autor (w środku), i zawodnikiem reprezentacji narodowej w piłce nożnej- Stefan Strzałkowski, od lewej. Ze zbiorów autora.

Od pierwszego występu w studenckim klubie Cycuś (wówczas mieścił się w akademiku uczelni przy ul. Nowotki, obecnie budynek dydaktyczny uczelni przy ul. Orląt Lwowskich) kabaret Banan zdobył ogromną popularność. Początkowo próby odbywały się w mieszkaniu wówczas studenta drugiego roku Bartka Gorskiego (grał na gitarze i śpiewał). Znaliśmy się jeszcze z liceum przy ul. Puszkina w Gorzowie, do którego wspólnie chodziliśmy. Pisanie tekstów, opracowanie muzyczne i słowa piosenek, dialogi, skecze, gagi i żarty z udziałem Stefana Strzałkowskiego z Białogardu, z którym studiowałem w jednej grupie, a który mieszkał na tzw. stancji u Bartka, to właśnie wtedy go poznałem i Arkiem Pawlickim (studiował wspólnie z Bartkiem) były początkiem wspólnej zabawy, która zaczęła się w listopadzie 1977 r. Do wspomnianego składu szybko dołączyli: Boguś Szadkowski, Alfred Majewski, Czesiu Sowiński, Krzysiu Wysocki, Marek Dunder. Swoje teksty podrzucali koledzy z akademika: Stasiu Nowaczyk i Tomek Tchórz (grał na gitarze i śpiewał). Szybko się okazało, że trzeba było uzyskać zgodę stosownych organów, w tym przypadku Urzędu Cenzury, aby występować legalnie. Na użytek tego urzędu, przygotowaliśmy dokumenty i zaprezentowaliśmy program. Pojawiły się pieczątki i podpisy. Cały program został poprawiony przez cenzora i uzyskaliśmy
zgodę na występy. Dzięki ks. Witoldowi Andrzejewskiemu, który bardzo wspierał mnie w tworzeniu studenckiego kabaretu, mogliśmy konsultować swoje sceniczne pomysły z zawodowym aktorem gorzowskiego teatru Jerzym Górnym.


Teczka biurowa, w której oddawaliśmy do konsultacji teksty i projekty programów. Ze zbiorów autora.

Profesjonalnie opracowany, scenicznie zrecenzowany repertuar i podkładka cenzorska otworzyły nam drogę realizacji scenicznych pasji zespołu, którego skład – w zależności od miejsca i sytuacji – był różny. Jednak trzon zespołu od początku do końca istnienia kabaretu stanowili Stefan Strzałkowski i autor niniejszego opracowania Janusz Dreczka.

Cdn.

Janusz Dreczka

Dodaj komentarz:

Milion dla filharmonii

W środę 6 grudnia 2023 r. marszałek Marcin Jabłoński spotkał się z dyrektor Filharmonii Gorzowskiej Joanną Pisarewicz. W projekt budżetu Samorządu ... <czytaj dalej>

Oprogramowanie Lubuskie trzeba zaktualizować

- Oprogramowanie Lubuskie trzeba zaktualizować - powiedział podczas spotkania lubuskich samorządowców w Paradyżu - Gościkowie prezydent Gorzowa Jacek Wójcicki. 7 grudnia ... <czytaj dalej>

Coraz bliżej święta

Otwarcie hali sportowo-widowiskowej Arena GORZÓW jest głównym elementem tegorocznej kampanii „Gorzów blisko świąt”. Dwudniowa impreza zaplanowana jest w dniach 9-10 ... <czytaj dalej>

Chcą nowego porozumienia paradyskiego

Prezydent Gorzowa Jacek Wójcicki, wspólnie z prezydentami Zielonej Góry Januszem Kubickim i Nowej Soli Jackiem Milewskim, jest inicjatorem i współorganizatorem ... <czytaj dalej>

«	grudzień 2023					»
P	W	Ś	C	P	S	N
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

Wierzą, że tym razem się uda

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Zapomniałem dodać posłów sejmowych i europosłów: Sibińska, Rafalska, niezatapialny Komarnicki senator jeden był do wyboru na liście.
O i <czytaj dalej>

lubuskie służy tylko i wyłącznie zielonej górze i tamtym okolicom.

W Zachodniopomorskim byśmy znaczyli jeszcze mniej
nie wiem ja <czytaj dalej>

Nooo, rewelkowe te Wasze relacje!
Z.M.P. <czytaj dalej>

Gratuluję! I bardzo słusznie! Filharmonia i Jazz Club "Pod Filarami" to dwie wiodące instytucje kulturalne! Jest jeszcze w szpicy WiMBP! <czytaj dalej>

Niekoniecznie. Teraz jest jednak miastem wojewódzkim. Jeżeli Zielona Góra chce dalej czerpać profity z urzędu marszałkowskiego, musi się jakoś <czytaj dalej>