Gdyby nawet nic nie miało się zmienić po listopadowych wyborach, Gorzów zyska z każdym nowym Prezydentem, który zerwie z wojenną stylistyką dotychczasowych rządów i wprowadzi pokojową. Jestem zmęczona - i jak myślę spora część mieszkańców miasta również - wiecznym obrażaniem się na ludzi i obwinianiem ich za wszystko, czego nie udało się, a należało już dawno zrobić.

Prezydent to stanowisko dla osobowości. Silnej i świadomej, dla której nie bez znaczenia są zasady, która trzyma poziom, potrafi komunikować się nawet z przeciwnikiem, bo wie, że pracuje dla dobra - w tym wypadku - ponad stutysięcznej społeczności. Prezydent to menadżer, to sprawny zarządca, inteligentny przywódca, to wzór, siła i oparcie dla ludzi. Prezydent to również wychowawca, który otacza się ludźmi niebudzącymi swoją postawą wątpliwości i zażenowania. Bo prezydent wyznacza standardy. Prezydent nie zawodzi i nie przynosi wstydu.

Gorzów nie ma takiego prezydenta, dlatego oczekuje zmian. Już zdarzyło się to, co miało się w tym mieście nie zdarzyć. Mamy aż siedmiu kandydatów, co najlepiej świadczy o zużyciu starego sposobu władzy, o niezadowoleniu z niej, o innych oczekiwaniach mieszkańców, o zmęczeniu jedynowładztwem.

Każdy z kandydatów został już skrytykowany - to eufemizm najwyższej klasy - przez komitet miłościwie nam panującego. W związku z pojawieniem się czarnego konia wyborów, czyli Jacka Wójcickiego, natychmiast pojawiły się również dyskredytujące go opinie w stylu "nie wjeżdża się do miasta na kurczaku" czy "nie poradzi sobie z rządzeniem 130-tysięcznym miastem". To argumentacja, która ma na celu zasianie niepokoju, żeby nie powiedzieć - zrobienie ludziom wody z mózgu.

Niedawno rozmawiałam z Andrzejem Trzaskowskim. I on również przytoczył ten argument, a przecież orientuje się w sprawach sprawowania prezydentury lepiej niż niejeden statystyczny mieszkaniec. Zdawał się pojąć na nowo fakt, że przecież żaden prezydent nie rządzi sam, że to jest struktura, którą organizuje cały sztab ludzi, że ona działa nawet, gdy prezydent wyjeżdża, jest na urlopie czy dłuższej chorobie - nie mówiąc o innych przypadkach bardzo długiej nieobecności, jakie już Gorzowowi się przytrafiły. I żaden myślący człowiek - chodzi właśnie o urzędników - nie będzie się obawiał masowych zwolnień, bo ten, kto zna się na wykonywanej przez siebie pracy, jest dla szefa najcenniejszy.

Już na początku 2013 roku pytałam Jacka Wójcickiego o szansę na jego kandydowanie w wyborach na prezydenta miasta. Przyznał, że jeśli nie znajdzie się lider-wizjoner, który pociągnie Gorzów, być może zdecyduje się na start. Wtedy rozmawialiśmy teoretycznie, co dobrze świadczy o wójcie Deszczna, który nie ogranicza się tylko do spraw swojej gminy, ale myśli szerzej i z wyprzedzeniem analizuje sytuację również swojego otoczenia.

- Sam nic nie zrobię - powiedział wówczas. - Tu są wspaniali ludzie i w nich tkwi potencjał. Rozmawiałem z wieloma, którzy z Gorzowa wyjechali i chcieliby tu wrócić. Oni mają dosyć Warszawy, w której życie im ucieka, kiedy stoją w korkach.
I niech mi ktoś powie, że człowiek, który pracuje w samorządzie, który zaskarbił sobie sympatię mieszkańców, rozumie ich potrzeby, potrafi zorganizować wydarzenia i znaleźć sponsorów, który nie walczy - chyba że uśmiechem i spokojem - ale potrafi też postawić na swoim, nie będzie dobrym kandydatem na prezydenta Gorzowa.

Pokażcie mi drugiego włodarza, który w tak niewielkiej miejscowości zrobił tak wiele. I który mówi, że to nie jego zasługa, choć ma świadomość, że splendor spada na niego.
- Tu w Deszcznie codziennie są jakieś imprezy. Przecież ja tego nie robię. Wychodzę z takiego założenia, że trzeba coś odpalić, oczywiście podgrzewać, pielęgnować, ale to samo idzie efektem kuli śnieżnej. Tylko trzeba ludziom na to pozwolić. I nie wierzę, że gdzie indziej są inni ludzie. Najważniejsze, by żyło im się dobrze, by czuli się współgospodarzami gminy, by dawali coś z siebie. I wiem, że ten potencjał w Gorzowie jest.

No więc mamy kandydata na prezydenta naszego miasta: młodego, wykształconego, aktywnego i komunikatywnego, który źle czuje się jedynie w sytuacji konfliktu i podsycanej nienawiści.
- Mnie to męczy - mówi. - A najbardziej męczy mnie jakiś bezpodstawny upór, złość i nieprzejednanie. Ja nigdy nikogo nie skreślam. Nawet największego wroga, który zrobił mi krzywdę w kampanii wyborczej, bo wiem, że błądzić jest rzeczą ludzką.

No to ja też wiem, że Gorzów ma szansę. Tylko musi ją wykorzystać i postawić na młodość.

Hanna Kaup
redaktor naczelna/wydawca

Foto Marcin Kluwak

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Tarasy jeszcze niedostępne

Woda w Warcie opada, odsłaniają się zalane tarasy. Niestety, ze względów bezpieczeństwa, nie mogą być jeszcze udostępnione. Zdecydowała o tym ekspertyza ... <czytaj dalej>

Apel o pomoc w sprawie odbudowy AJP

W dramatycznej dla uczelni i miasta sytuacji potrzebne jest wspólne działanie. Dlatego prezydent miasta Jacek Wójcicki apeluje o pomoc w ... <czytaj dalej>

Rozmowa z komisarzem Wojciechowskim

Komunikat w sprawie rolników. Zgodnie z wczorajszą rozmową telefoniczną z komisarzem rolnictwa Januszem Wojciechowskim przekazuję, że na najbliższym i ostatnim w ... <czytaj dalej>

Zmiana na stanowisku prezesa GIM

Objęcie funkcji prezesa spółki zajmującej się realizacją miejskich inwestycji, jest kolejnym wyzwaniem, które postawił przed Agnieszką Surmacz - byłą wiceprezydent ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

"Ktoś biegł tą uliczką przed nami, miał jak my
wzrok zdjęty uczuciem;"
(Kamil Kwidziński, pierwszy wers wiersza Jotunheim< <czytaj dalej>

Ciekawe, że depresji nie mają ci, którzy ciężko pracują, którym brakuje do wypłaty, tym, którzy wyprzedają się tym, którzy starają się <czytaj dalej>

Powinni ci chatę zablokować w ramach protestu. <czytaj dalej>

Do 5964: noo, najlepiej to zorganizować jakieś obozy pracy przymusowej. Bić i nie dać jeść! Może brukwiową zupę, jak w Auschwitz... Ogarnij s <czytaj dalej>

Na depresję najlepszy lek to kijem po plecach i do roboty.
Jak ktoś się nudzić to ma tylko dwpresje <czytaj dalej>