Hanna Kaup BLOG

Nigdy nie wiadomo, co wydarzy się podczas wędrówek po mniej lub bardziej odległych terenach naszego województwa. Jednego dnia wulgarne wyzwiska i groźby, drugiego serdeczność, otwartość i zaproszenie do wejścia. Tak wygląda nasz krajobraz kulturowy.

Zdarzyły mi się już najróżniejsze ludzkie reakcje, gdy pojawiałam się w dla mnie nowych miejscach, które kuszą chęcią podzielenia się z Czytelnikami ich historią czy pięknem. Na szczęście, w większości przypadków były to reakcje pozytywne, pełne sympatii i otwartości. Ale jak to w życiu, raz jest dobrze, raz niekoniecznie. Tylko w minionym tygodniu, jednego dnia biegł do mnie jakiś wioskowy alkoholik – to informacja od mieszkańców – z rękami gotowymi do uderzenia, wulgarnie wyzywając, że robię zdjęcia kościoła, a potem na cmentarzu, gdzie jeszcze znajdują się ślady niemieckich przodków. Jego kolejne agresywne ataki zmusiły mnie, by zadzwonić na numer alarmowy. Na szczęście – choć nadal wyzywał i groził – ten ruch zadziałał i napastnik gdzieś zniknął. Nie powiem, by sytuacja była mi obojętna.

Za to następnego dnia, gdy wracałam nadwarciańskim wałem z Lemierzyc, zatrzymałam się na chwilę przy kościele pw. Matki Bożej Częstochowskiej. Kiedy ostatnio tam byłam, podtrzymywały go z zewnątrz stemple. Dziś już ich nie ma. Teren wokół wykoszony, przy drzwiach trzy flagi i tablica informująca, że mienie zostało zabezpieczone technologią mikrocząsteczek DNA i że to zabezpieczenie jest nieusuwalne.
– Coś tu musiało się dziać ostatnio – pomyślałam i się nie pomyliłam.

Skromność i pokora
- Dzień dobry, czy ten kościół bywa otwarty? – zapytałam kobiety, które niespodziewanie podeszły do drzwi.
- Dzień dobry. Oczywiście. Właśnie idziemy na majowe – usłyszałam od starszej z nich.
- A można obejrzeć w środku?
- Ależ oczywiście, zapraszamy.

Ledwie weszłyśmy do wnętrza, już pani Maria zaczęła opowiadać, jakie to ważne wydarzenie miało tam miejsce od 1 do 3 maja.
- Mieliśmy tu poświęcenie obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, takiego jak na Jasnej Górze. Proszę zobaczyć, jaki piękny. I to wszystko dzięki naszemu proboszczowi ks. Grzegorzowi, który dba o ten kościółek jak nikt. Te wszystkie ozdoby, kwiaty, to on sam załatwił. I taki obraz, niech pani powie, w takim miejscu. Ten nasz kościół taki był biedny, bo poprotestancki, a teraz ma i obraz, i tabernakulum, którego tu nigdy nie było. Złoty człowiek ten nasz ksiądz – wychwalała pani Maria, a młodsza Sylwia wyniosła z zakrystii oprawione w ramki wizerunki Matki Bożej, przygotowane z okazji uroczystości i wręczyła je na pamiątkę.

Na ich odwrocie znajduje się informacja: „Pamiątka przybycia i poświęcenia Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej namalowanego przez Tadeusza Misturę. Oksza 1-3 maja 2021 r.”

Kiedy skontaktowałam się z ks. proboszczem Grzegorzem Mikołajczykiem, powiedział:
- Byłem wzruszony, jak pierwszy raz poznałem mieszkańców Okszy, bo przepraszali, że w kościele jest tak brzydko, że wystrój skromny, że jakiś ludowy obraz jest w miejscu ołtarza, więc uznałem, że trzeba to zmienić. A rzeczywiście, we wnętrzu właściwie nie było nic, co można by wpisać do rejestru zabytków (na ścianach wisi raczej prymitywna, ale mająca swój charakter droga krzyżowa na płycie paździerzowej – dop. mój HK). Powiedziałem, że jak będziemy zamawiali jakiś obraz, to już musi to być poziom mercedesa, bo jak inaczej można starać się w przyszłości o dofinansowanie. A poza tym, obraz patronki kupuje się raz na dziesiątki lat – podkreślił.

Ksiądz Mikołajczyk przyznał, że to, co robią, to jest pierwszy etap tego, co chcą i mają w planach. Ale wszelkie prace narzuca konserwator zabytków. – Teraz czeka nas odbudowa bocznych balkonów, które zostały zdemontowane. To było kiedyś przy remoncie, jak jeszcze kościół nie był w rejestrze zabytków i to naruszyło konstrukcję budynku – wyjaśniał. – Przecież to jest miejsce położone blisko rozlewisk, na bagnach i każdy element konstrukcyjny kościoła miał tu swoje znaczenie. Tak więc będziemy to robić z nakazu konserwatorskiego, by wzmocnić budynek. Zaczęliśmy od upiększenia prezbiterium, bo przejąłem się, że ludziom było wstyd, że mają tak brzydko. Oni zauroczyli mnie swoją skromnością i pokorą – mówił.

Rzeczywiście, tę skromność, pokorę i serdeczność wyczułam i ja od pierwszego kontaktu. W dodatku na pożegnanie panie wielokrotnie powtarzały, by zapraszać ludzi, turystów, wszystkich, którzy trafią w te strony. – We wsi, tam gdzie jest napis „sołtys”, ja jestem zawsze. Chętnie przyjdę, otworzę drzwi, pokażę wszystko, co tu robimy – podkreślała pani Maria.

Tylko dla mieszkańców
Uroczystość, o której piszę, a o której nie przeczytacie nigdzie, była przeznaczona – z uwagi na sytuację epidemii – tylko dla mieszkańców Okszy, a jest ich – jak mówi proboszcz – 20 rodzin. Najpierw przez dziewięć dni w kościele parafialnym w Krzeszycach odprawiano nowennę, a później w uroczystościach poświęcenia brali udział tylko okszanie.

Jeśli więc chcielibyście zobaczyć na własne oczy, jak wygląda ten niewielki kościół w niewielkiej miejscowości, wybierzcie się tam. Dane historyczne mówią, że wzniesiono go na kamiennym fundamencie w latach 1862-1863, na rzucie prostokąta z wielobocznie zamkniętą apsydą od wschodu i kwadratową kruchtą od zachodu. Ściany, choć otynkowane wewnątrz, kryją konstrukcję szkieletową z wypełnieniem ceglanym.

Empora, czyli balkon pierwotnie obiegał nawę z trzech stron i do takiego stanu ma być przywrócony. Nie ma już ambony ani wejścia w ścianie wschodniej nawy. Do niedawna w części prezbiterialnej – poza prostym stołem ołtarzowym – znajdował się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem nieznanego autora. Dziś kościół wzbogacił się o tabernakulum, obraz oraz tablicę pamiątkową z napisem: „BÓG HONOR OJCZYZNA wierna kopia cudownego obrazu Matki Bożej Częstochowskiej namalowana przez Tadeusza Misturę. Poświęcona w 230. rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja. Dnia 3.05.2021 r.”

Warto dodać, że Tadeusz Mistura robił takie jasnogórskie kopie przekazane m.in. papieżowi Franciszkowi czy do Katedry Notre Dame. Dla mieszkańców Okszy to było niezwykle ważne wydarzenie, które sprawiło, że kościół stał się miejscem, w którym chcą przebywać częściej. – Tak, teraz mamy swoje miejsce i chcemy by było coraz piękniejsze – mówili, podkreślając, że jest w nim coś wyjątkowego, że można tu przyjść i oderwać się od świata, skupić na modlitwie lub refleksji, która każdemu jest czasem potrzebna.

Dodam, że ten rok jest wyjątkowy dla kościoła w Okszy – 26 lipca będzie obchodził 70. rocznicę poświęcenia.

Tekst i foto Hanna Kaup


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

Tarasy jeszcze niedostępne

Woda w Warcie opada, odsłaniają się zalane tarasy. Niestety, ze względów bezpieczeństwa, nie mogą być jeszcze udostępnione. Zdecydowała o tym ekspertyza ... <czytaj dalej>

Apel o pomoc w sprawie odbudowy AJP

W dramatycznej dla uczelni i miasta sytuacji potrzebne jest wspólne działanie. Dlatego prezydent miasta Jacek Wójcicki apeluje o pomoc w ... <czytaj dalej>

Rozmowa z komisarzem Wojciechowskim

Komunikat w sprawie rolników. Zgodnie z wczorajszą rozmową telefoniczną z komisarzem rolnictwa Januszem Wojciechowskim przekazuję, że na najbliższym i ostatnim w ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

budowa jednostki wojskowej w gorzowie
<czytaj dalej>

ma doswiadczenie w firmie budowlanej poprawiania architektury na małą skalę

cele jakie moge podpowiedzieć
to centrum przesiadkowe <czytaj dalej>

Szkoła na MEDAL.BRAWO...



<czytaj dalej>

"Ktoś biegł tą uliczką przed nami, miał jak my
wzrok zdjęty uczuciem;"
(Kamil Kwidziński, pierwszy wers wiersza Jotunheim< <czytaj dalej>

Ciekawe, że depresji nie mają ci, którzy ciężko pracują, którym brakuje do wypłaty, tym, którzy wyprzedają się tym, którzy starają się <czytaj dalej>