Rozmowa z dyrektorem Teatru im. Juliusza Osterwy Janem Tomaszewiczem

Dziewiąty rok dyrektoruje pan Teatrowi im. J. Osterwy w Gorzowie. Jak przez ten czas zmienił się sam obiekt, który pan zastał?

– Rokrocznie – w miarę pozyskiwanych środków z ministerstwa, Urzędu Marszałkowskiego czy funduszy europejskich – realizowały się jakieś poprawki. Tak powstała Scena Letnia, tak został wybudowany magazyn, czyli kieszeń tylna w scenie dużej Teatru Zimowego, tak – wymagane dla komfortu widza – nawiew i klimatyzacja. Powstała jeszcze scena obrotowa i przebudowaliśmy cały dach. Liczyłem, że na rewitalizację dostaniemy coś ze środków LRPO, które były w zasięgu ręki, ale inaczej zostały rozdysponowane. Szkoda tylko projektu rewitalizacji, który kosztował 200 tys. zł, bo obiekt trzeba remontować. On wymaga wymiany całej stolarki, zrobienia całości prac, które już będą tworzyły harmonię. Marzy mi się, żeby zrealizować plany zagospodarowania przestrzennego naszego parku teatralnego. To piękna przestrzeń i można by coś z nią zrobić. No więc, plany są, a ja jestem dobrej myśli, że doczekamy ich realizacji.

Kiedy pan myśli o minionych latach, co pana napawa największą satysfakcją i zadowoleniem?
– Na pewno liczba przychodzących do teatru mieszkańców Gorzowa. To coś niesamowitego. Proszę mi wierzyć, że spotykając się z mieszkańcami po codziennych spektaklach czy Gorzowskich Spotkaniach Teatralnych albo Scenie Letniej czuję się szczęśliwy, bo to znaczy, że ten ośrodek kulturotwórczy, który tu funkcjonuje, przekazuje nie tylko tezy i założenia dydaktyczne czy pedagogiczne – jeśli chodzi o młodzież, ale też dzieli się wrażliwością z dorosłym widzem. To jest moje największe osiągnięcie. Nie tak dawno byłem na bardzo dobrym spektaklu w bardzo dużym mieście i bardzo niewygodnie się czułem, bo nas na widowni było mniej niż aktorów na scenie. I to jest niezręczne. Wiem to, bo sam jestem aktorem. Nigdy, na szczęście, nie doznałem tego i nasi aktorzy też, ale tak się zdarza.
Muszę podkreślić, że jestem dumny z młodych ludzi. Wiele razy powtarzałem, że młodzież wyedukowana przez nas, przygotowana do dzielenia się dojrzałym spojrzeniem na sztukę czy zdarzenie artystyczne, wyjeżdża stąd i tę gotową wrażliwość przekazuje w innych miastach. Szkoda mi tego, ale cudowne jest też, że ona nie przynosi nam wstydu. To są ambasadorowie naszego miasta i to też jest forma promocji. Ale tego nikt nie zauważa.

Proponuje pan różnorodny repertuar, od bajek dla dzieci, przez lektury szkolne, po teatr dla dorosłych. Ostatnia premiera pokazana z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru „Krzyk” to monodram w wykonaniu Marzeny Wieczorek, poruszający bardzo trudny problem złego dotyku. Co zrobić, by odbiorca chciał na to przedstawienie przychodzić?
– Po pierwsze, chcę podkreślić, że nadszedł moment, żeby Marzena pokazała swoją doskonałość zawodową, wrażliwość i wielki warsztat, którego nie widać, gdy gra w dużym zespole. To dla niej niesamowite wyzwanie. Szukałem takiego tematu, by ona potrafiła go przekazać. Znaleźliśmy materiał wśród problemów, które zwykle są zamiatane pod dywan. Tak jest również ze sprawami dotyczącymi młodzieży trudnej. Teraz, kiedy mamy demokrację i możemy zacząć na ten temat rozmawiać, odbieramy to bardzo niezręcznie. Ja nie chciałbym nikogo zachęcać do oglądania tego spektaklu, ale uważam, że każdy powinien go obejrzeć. Bo to spowoduje, że choć przez sekundę obudzą się refleksje, czy może u nas za ścianą, w naszej grupie społecznej, w domu, wieżowcu, ten problem jest? Zastanowimy się, czy rzeczywiście oczy dziecka nie są przepojone strachem, wstydem i czy nie należy o tym mówić. Ja nie chcę robić z tego nie wiadomo jakiej sztandarowej propagandy, ale ze spokojem i rozwagą zaznaczyć, że takie sytuacje się zdarzają i w rozwiniętym społeczeństwie na zachodzie, i w naszym, w którym dopiero kształtują się grupy społeczne. Mówimy o wyższych, ale my ich jeszcze nie mamy. Tzw. tradycyjne dobre pochodzenie z okresu międzywojnia już zanikło. Teraz nową strukturę społeczną kraju tworzą nie pokolenia urodzone w l. 50. czy 60., ale w 80. i 90.

Choć na początku roku pojawiły się zawirowania wokół Sceny Letniej, to dziś wiemy, że pieniądze się znalazły i na wakacyjne spektakle zaprosi pan miłośników Melpomeny. Jakie nazwiska pojawią się tym razem?
– Na pewno scenę otworzy Artur Barciś, bo przyjął zaproszenie. Będzie Hania Śleszyńska. Myślę, że czasowo układa sprawę Marek Siudym, by zagościć ze spektaklem. Chciałbym zaznaczyć, że w tym roku zapraszam moich przyjaciół i oni przyjeżdżają, bo szanują gorzowską publiczność, a środki finansowe, jakie mamy na Scenę Letnią, nie wystarczyłyby nawet na zrealizowanie połowy zamierzeń. Musimy pamiętać, że w tych 105 tys. zł, które otrzymaliśmy od miasta, to jest zapłacenie za zadaszenie, całą obsługę, za miesiąc pracy przy 15 spektaklach, które musimy obsłużyć. Ale cieszmy się tym, co mamy. Ja chciałbym, żebyśmy pokazali również naszych gorzowskich artystów i aktorów. Zacząłem rozmawiać z panią dyrektor szkoły muzycznej, żeby pokazać wspaniałych młodych ludzi, grających standardy jazzowe, by pokazać to na scenie. Przecież przed gwiazdami telewizyjnymi niech zagrają młodzi ludzie tak, jak było w ubiegłym roku z Piotrkiem Sawickim i Waldkiem Malickim. To jest przeżycie dla nich. Warto takie rzeczy robić i ja bym chciał to kontynuować.

A co dalej w repertuarze? Jakie nowości?
– Na Dzień Dziecka będziemy wystawiać premierę „Złotej kaczki”. Każdy zna tę legendę warszawską o przesłaniach dla młodego widza. Muzykę napisał Piotr Rubik, jeszcze dopisuje niektóre utwory, bo poznał walory głosowe niektórych aktorów, więc – choć to człowiek różnie, bardzo kontrowersyjnie odbierany – po rozmowach ze mną bardzo fajnie podchodzi do spektaklu. Myślę, że jeszcze w tym sezonie zaczniemy próby do Tanga Mrożka. Tu chciałbym rozmawiać z wydziałem Urzędu Miasta ds. społecznych, by pokazać to w kampanii Obudź się, bo przecież są tam aspekty prorodzinne. W sferze moich marzeń są spotkania teatralne, a do przyszłego sezonu muszę podchodzić spokojnie, bo to jest mój ostatni sezon. Kończy się mój kontrakt, więc muszę się ze wszystkiego rozliczyć.

Dziękuję.

Dodaj komentarz:

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Zlikwiduje się wszelkie dyktaty i nakazy unijne, cofnie się unijne imunitety, bo za dużo zasłaniają. Generalnie unia przestanie mieć cokowliek <czytaj dalej>

Jedni mówią , że życie zaczyna się po "pięćdziesiątce", a inni że dopiero po drugiej.
Wszystkiego dobrego Pani Zofio ... <czytaj dalej>

Język taki a nie inny dla podkreślenia bezsilności. Mam dokładnie takie samo zdanie. Zakleilismy się w skorupie narodowej martylologii i nie wyle <czytaj dalej>

Jeżeli zapotrzebowanie na takie odruchy "narodowościowe" rośnie, znaczy że w społeczeństwie coś się psuje. Staje się sfrustrowane, <czytaj dalej>

Gumofilce na traktory i do Warszawy. Żoliborz wam pomoże. <czytaj dalej>