Koncertem Galowym w Amfiteatrze zakończono 7 lipca XXV Międzynarodowe Spotkania Muzyki Cygańskiej Romane Dyvesa. Za nami trzy dni koncertów. Jakie pozostawiły wrażenia?

XXV Międzynarodowe Spotkania Muzyki Cygańskiej Romane Dyvesa to – poza Międzynarodową Konferencją Cyganologiczną Cyganie (Romowie) w Polsce i w Europie. Kultura, religia i obyczaje – przede wszystkim koncerty. Najpierw w piątkowy wieczór dla wszystkich na bulwarze zachodnim, w sobotę i niedzielę - biletowane w Amfiteatrze.

W piątek wiadomo było, że występujące zespoły ułożono tak, by stopniować atmosferę zabawy. I rzeczywiście, najpierw zaczęła polska grupa Warsaw Balkan Madness, po niej rozbujała publiczność energetyczna Gipsy.cz, a kiedy na zakończenie na scenie pojawił się ukraiński zespół Haydamaky, zaczęło się szaleństwo.

– Tylko muzyka, żadnego fałszu! – wołał lider grupy, pochodzący z Czarnobyla Oleksandr Yarmola, zachęcając widzów do zabawy. I pod sceną była zabawa – starszych i młodszych. A na scenie, gdyby nie wylane przez muzyków hektolitry potu, pewnie zapłonąłby ogień.

Ukraiński temperament, głośne brzmienie i szczerość muzyków wyrażana nie tylko w grze na instrumentach, ale i we współpracy z fotoreporterami, sprawiła, że piątkowy wieczór okazał się świetnym początkiem jubileuszowych spotkań.

W sobotę w Amfiteatrze zaszalało Buffo. Pisaliśmy o tym tu:
http://www.egorzowska.pl/pokaz,kultura,4070,

Po tak rozbudzonych apetytach, na niedzielny koncert galowy przyszła podobna liczba miłośników kultury cygańskiej, co w sobotę. Niemal dwie godziny trwały występy Józefa Jochymczyka-Mersteina, Zespołu Zingaros z Argentyny, Zespołu Wojasa z Węgier oraz powtórzony z soboty koncert Edwarda Dębickiego z Cygańską Orkiestrą Harfiarzy. Było po 23.00, gdy sceną zawładnęła Edyta Geppert, a niedługo przed północą rozpoczął się występ Terno. Niestety, wielu musiało zrezygnować z przyjemności oglądania ich artystycznego pokazu, bo przecież poniedziałek był dniem pracy.

Należy docenić przygotowania organizatora i zróżnicowanie zaproszonych zespołów, ale cieniem na koncercie kładzie się zarówno niedzielna konferansjerka jak i nagłośnienie. Pierwsze w wykonaniu Piotra Loretza, drugie – odpowiedzialnych pracowników technicznych.

Nie trzeba nikomu tłumaczyć, że kiedy organizuje się wydarzenie z udziałem kilku zespołów, wymagających osobnego przygotowania, to trzeba tym ludziom pomóc, czyli zająć uwagę widza. Wyobrażałam sobie, że prowadzący – może niekoniecznie jak z rękawa, ale – będzie raczył nas swoją wiedzą, opowieściami, anegdotami o mających za chwilę wystąpić artystach, a nie o tym, że: „za chwilę pozbędziemy się zbędnych na scenie rzeczy”, „już za chwileczkę, jeszcze minutkę” albo „Gdzie jest mikrofon dla Edyty? Nie widzę mikrofonu dla niej”, itd., itp. To było po prostu żenujące. A kiedy dodać do tego nerwowo biegających po scenie techników, którym wciąż coś nie grało, sprzęgało i piszczało, trzeba powiedzieć, że to była porażka.

Szkoda, że tak wyszło. Odpowiedzialnym za nagłośnienie należy się przynajmniej nagana. Na szczęście, artyści zachowali spokój i mimo fatalnych spięć pokazali się od najlepszej strony.

Zapraszamy na nasze wspomnieniowe fotorelacje.

http://www.egorzowska.pl/pokaz,galeria,0,0,2013-07-08_romane_dyvesa_za_nami_1,

http://www.egorzowska.pl/pokaz,galeria,0,0,2013-07-08_romane_dyvesa_za_nami_2,

http://www.egorzowska.pl/pokaz,galeria,0,0,2013-07-08_romane_dyvesa_za_nami_3,