Sobotni „Dobry wieczór Gorzów” skradł tzw. stand up Czesława Mozila.

Od ostatniego występu Czesława Mozila w gorzowskim Jazz Clubie Pod Filarami minęło sześć lat. Tamten „Solo Act”, czyli „Spowiedź pana z telewizji”, to było duże zaskoczenie.

Pisałam o tym tu: https://www.egorzowska.pl/pokaz,hanna_kaup,5854,

Sobotni program owszem, nawiązywał do wspomnień emigranta i historii jego życia, relacji z matką – polonistką czy kontaktów z kolegami różnych wyznań, ale przede wszystkim skupił się na czasie współczesnym, ze szczególnym uwzględnieniem okresu pandemii. Tak jak przed laty artysta wystąpił z akordeonem i swoim niewielkim klawiszowym Casio, na którym – jak podkreślał – nie grywają wielcy – ale dodał jeszcze jeden element swoistego teatru – statuetkę Sojusznika Roku w Kampanii Przeciw Homofobii. Był chętny usunąć ją ze sceny za jedyne 2 tys. zł.
Ten motyw, jak i wiele innych, łącznie ze słowami piosenek, które wykonywał, należało i zawsze należy interpretować tak, jak się interpretuje dzieło sztuki, plakat czy poezję.
Wielokrotnie Czesław Mozil zaznaczał, że coś jest historią, która przecież naprawdę nigdzie się nie zdarzyła, jak choćby w piosence, którą napisał pod wpływem ubiegłorocznego lockdownu, gdy na warszawskim osiedlu w gorące dni okna domów były pootwierane, a za tymi oknami biły serca kochających mężów. Prawdziwie kochające serca, prawdziwych Polaków, które biją tak, bo tak kochają… To był niezwykle przejmujący moment koncertu.

Tym razem do programowej melorecytacji Czesława Mozila dołączyła i często wracała w opowieści przeinteligentna żona, świadoma jego charakteru, potrzeb i tęsknot. To ona miała prosić menagera, by wreszcie zorganizował Czesławowi jakiś koncert, choćby w lesie, bo ego męża jest tak wielkie, że zagra nawet dla ptaków. Za darmo. Byle go słuchały.

I tak jak poprzednim razem stand up Mozila – który nie jest prawdziwym stund upem, bo tam przede wszystkim mocno się przeklina – to była zabawa i refleksja – żeby nie powiedzieć smutek – w jednym. I o to chodziło, by zamieszać odbiorcy w głowie, by pokazać, jak jesteśmy podobni i jak się możemy różnić. A obserwacja reakcji publiczności potwierdziła, że artysta osiągnął cel, bo ci, którzy w jednej chwili zaśmiewali się z jego opowieści, za moment sztywnieli, bo pojawiał się niewygodny dla nich temat. Ale wytrwali do końca. Słuchali i – mam nadzieję – nad tym, co usłyszeli i zobaczyli, myśleli jeszcze po powrocie do domu.

Po koncercie Dawid Gdula napisał na FB: „Naprawdę świetna sprawa, te wieczory (gdyby jeszcze Mozil śpiewał a nie gadał)”. Ja powiem inaczej. To była wyjątkowa lekcja, a Mozil gadał tak, że mógłby już wcale nie śpiewać…

Tekst i foto Hanna Kaup


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

Tarasy jeszcze niedostępne

Woda w Warcie opada, odsłaniają się zalane tarasy. Niestety, ze względów bezpieczeństwa, nie mogą być jeszcze udostępnione. Zdecydowała o tym ekspertyza ... <czytaj dalej>

Apel o pomoc w sprawie odbudowy AJP

W dramatycznej dla uczelni i miasta sytuacji potrzebne jest wspólne działanie. Dlatego prezydent miasta Jacek Wójcicki apeluje o pomoc w ... <czytaj dalej>

Rozmowa z komisarzem Wojciechowskim

Komunikat w sprawie rolników. Zgodnie z wczorajszą rozmową telefoniczną z komisarzem rolnictwa Januszem Wojciechowskim przekazuję, że na najbliższym i ostatnim w ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

budowa jednostki wojskowej w gorzowie
<czytaj dalej>

ma doswiadczenie w firmie budowlanej poprawiania architektury na małą skalę

cele jakie moge podpowiedzieć
to centrum przesiadkowe <czytaj dalej>

Szkoła na MEDAL.BRAWO...



<czytaj dalej>

"Ktoś biegł tą uliczką przed nami, miał jak my
wzrok zdjęty uczuciem;"
(Kamil Kwidziński, pierwszy wers wiersza Jotunheim< <czytaj dalej>

Ciekawe, że depresji nie mają ci, którzy ciężko pracują, którym brakuje do wypłaty, tym, którzy wyprzedają się tym, którzy starają się <czytaj dalej>