zygmunt_marek_piechocki BLOG

Miła Julio.

Jakże przyjemniej, miło i dobrze w sercu, kiedy piszesz o dniach, że szczęśliwe.
Że się ułożyło, że Messiaen już na ukończeniu. Cieszy i uzdrawia! U mnie też nieco lepiej. Kończę niektóre prace, co daje satysfakcję i poczucie, że jeszcze do czegoś się przydaję.

Owszem. Mam jeden i to wielki kłopot. Z moją Mamą. Ale o Niej to mówiłem Ci, kiedy rozmawialiśmy telefonicznie. Dzisiaj byłem z odwiedzinami. Bez zmian. Boli.

Wiesz, zacząłem trochę pisać ostatnio. Wprawdzie smętne to moje pisanie. To takie rozliczanie – tak mi się wydaje – tych ostatnich dwóch lat, co minęły. Tego wszystkiego, co niemiłego się wydarzyło. Mam nadzieję, że to już za mną. Ale jeszcze:

Wewnętrzna podróż

Nie piszę do Pani, jak dawniej, o tych wszystkich sprawach
mojego życia. Tych, które zajmują myśli niekiedy niesfornie
uciekające tam gdzie Ty – wtedy szczęśliwe
i tych co na miejscu pozostają, nie pozwalają na sen spokojny.

Notuję ucieczki
Zostawiam za sobą ślady napisanymi słowami

Wrogowie czekają, później idą nimi
deprecjonując każde

Zapowiadam zdradę
Odejście
I jak wiele razy wprzódy
Nie dotrzymuję danego słowa
Wracam nim zdążę odejść

Co we mnie siedzi takiego
Nienazywalność okupiona migotaniem przedsionków

Anioł prawdy
Niezdefiniowany
Wywołaną kliszą
Przy czerwonym świetle ciemni

Sporo myślę o swojej starości, tej teraźniejszej i tej – być może – przyszłej. O tym, co zgubiłem po drodze do niej:

jest we mnie chłopiec (Czesław Markiewicz „Narcyzm”)

to prawda Panie Poeto
we mnie także
tak pisałem o Nim kiedyś:
Staram się znaleźć tropy prowadzące
do usprawiedliwień zdrad
wobec chłopca w krótkich spodenkach
z orlim piórem w płowych włosach

nie, nie wszystkie zdrady zamierzone
większość przyniosło tak zwane życie
nie zawsze można było ominąć knowania
i strach
nie zawsze być tam gdzie nie ma grzechu
odejść

orle pióro sprzedane po wielokroć

teraz wracam do dzieciństwa
nieśmiałości
oniemiały hałasem uciekam
nie, nie w siebie
do siebie

i w strony bardziej niezamieszkałe

Dobrze, Miła, że jest Muzyka! Ostatnio słucham gitarzysty ulicznego – nazywa się Estas Tonne. Występuje na ulicach, placach miast Europy, ale także w renomowanych salach. Pięknie piękną Muzykę gra! Słucham i słucham!

A w naszej filharmonii niezwykły koncert w piątek. Podziwiam repertuar na ten wieczór. Bo zobacz, jakie perły:

Johannes Brahms / Uwertura tragiczna d-moll op. 81
Johannes Brahms / Koncert podwójny na skrzypce i wiolonczelę a-moll op. 102
Robert Schumann / II Symfonia C-dur op. 61

Dwie uwertury napisał Johannes Brahms, tzw. akademicką i tragiczną. Akademicką w podziękowaniu za nadany mu doktorat przez Uniwersytet Wrocławski – ta rozbawiona, bazująca w swojej narracji na studenckich piosenkach, zabawna. Druga, nazwana tragiczną – zapewne dla swojej wzniosłości – żadne z dzieł Johannesa nie miało konotacji literackich i nie było zapisem przeżyć Autora. Uwertura ta, Julio, to dzieło epickie samo w sobie, bardzo sugestywne, ale jak piszą znawcy, nic niewyrażające poza uniwersalnym symbolem tragicznych emocji, jakie jest zdolna unieść Muzyka.

Koncert podwójny zagrają Konstanty Andrzej Kulka na skrzypcach i Tomasz Strahl na wiolonczeli. Jak wiesz, Brahms napisał w sumie cztery koncerty na instrument solo – dwa fortepianowe, jeden skrzypcowy – dla Józefa Joachima i ten, który zostanie w Filharmonii Gorzowskiej zagrany. Powszechnie wiadomo, że ten koncert powstał we współpracy zarówno z wiolonczelistą jak i skrzypkiem. Mało tego, w owym czasie Brahms był ze swoim przyjacielem Joachimem przez jakieś głupstwo skłócony – dzięki Muzyce, dzięki koncertowi przyjaźń wróciła do równowagi. W roku 1887, w Kolonii wystąpili we trójkę – orkiestrą dyrygował Johannes Brahms, na skrzypcach grał Józef Joachim, na wiolonczeli Robert Hausmann. Cóż jeszcze?
Znawcy piszą, że koncerty Brahmsa mają charakter symfoniczny. A to z powodu dość rozbudowanej partii orkiestrowej. Koncerty przywodzą na myśl klasyczne concerto grosso.

Zapewne po antrakcie II Symfonia C-dur op. 61 Roberta Schumanna. Napisał ich cztery. Ta jest z przełomu 1845/46 roku. Tym razem, Miła, nie będę jej słuchał, uczył się w domu na pamięć z płyty CD – nie chcę, jak w przypadku Sibeliusowej emolowej op. 39, granej swego czasu w naszej filharmonii zbłaźnić się okrzykiem „brawo” tuż po ostatniej nucie. Emocje wzięły górę, a znajomość partytury je wzmogła, podążałem za nią w każdej sekundzie.

To w piątek. A w sobotę w Jazz Clubie następny z koncertów filharmoników gorzowskich. Tym razem klarneciści w – jak mówi mój wnuk – superaśnym programie.
Muzyka klezmerska, bałkańska, ludowa polska, aranżacje kompozycji Gershwina.
Już czekam! Na piątkowy wieczór też, przecież!

Ależ się rozpisałem dzisiaj! Ale wiem, że lubisz moje długie listy. Więc miłego czytania, miłych dni, dobrych myśli i ludzi wokół.

We wtorek, 3 czerwca 2014 roku
Marek

Dodaj komentarz:

Komentarze:

UE znosi ograniczenia w podróżowaniu

30 czerwca Rada Unii Europejskiej przyjęła zalecenie o stopniowym znoszeniu tymczasowych ograniczeń dotyczących innych niż niezbędne podróży do UE, z ... <czytaj dalej>

Gorzów on Tour

Na wakacje Gorzów wyrusza w trasę. Będzie się prezentował mieszkańcom regionu ze swoich najlepszych stron. W każdy wakacyjny wtorek, od ... <czytaj dalej>

Trzy nowe karetki dla Gorzowa

Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego wzbogaciła się trzy nowoczesne, w pełni wyposażone ambulanse. Dwa z nich zakupione zostały w ramach programu ... <czytaj dalej>

Gorzów za dziesięć lat

Rozpoczynają się prace nad Strategią Rozwoju Miasta 2030. O tym jakie będzie miasto zdecydują mieszkańcy, naukowcy i fachowcy działający w obszarach ... <czytaj dalej>

«	lipiec 2020					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Nie rozumiem

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Pisze i mówi się "tramwaj". Nie martw się, jeszcze się nauczysz. <czytaj dalej>

Trasy na zawarcie nigdy jmnie bedzie bo po to TJ postawil dominante zeby nigdy nie bylo mozna tam zrobic. I zeby gorzowianie z buta tlumnie lazili od <czytaj dalej>

W deugim rzucie gdy miastu przybeda srodki mialy byc zakuopi9ne jazz duo albo inny rodzaj tranwaiku nowoczesny. Tatey byly tynczasowo dla zapewnienia <czytaj dalej>

Politykow nie zabraklo na uruchimieniu tranwaika. Wszystkie geby pomitykow musialy zbrylowac w mediach. Tak to oni zrobili tranwaje. Ręki do tego nie <czytaj dalej>

Dariusz... Miliński... Ciekawa, fascynująca postać! <czytaj dalej>