zygmunt_marek_piechocki BLOG

Sobota, 8 marca 2014 roku, późny wieczór.

Więc już prawie miesiąc, odkąd nie otwierałem tego zeszytu. Nie miałem ochoty na jęczenie literami na jego niebieskich liniach. Bo ostatnio nic dobrego. No, może poza tym jednym wieczorem w Zielonej Górze, gdzie dyplom, jakieś dobre słowa. Uściski rąk. Czy wszystkie szczere?

Jakoś ostatnio stałem się nadto wrażliwy, wzruszam się nazbyt często. Może nie często, ale na pewno z byle powodu. A to wydrę się „brawo” po niesamowitym wykonaniu Muzyki, jak w naszej Filharmonii po ostatnim dźwięku Symfonii e-moll op. 39 Jana Sibeliusa. A to wystarczy, że komuś krzywda jakaś – płaczę z nim; a to radość – także płaczę, a to komuś porysowano wiolonczelę, a ja już cały wystraszony, że nieszczęście…

Teraz też – w słuchawkach muzyka klezmerska. Klarnet skrzypce – smutki w duszy.

Wiele lat wstecz, kiedy pracowałem jako sanitariusz w pogotowiu ratunkowym, miałem jeden wyjazd. To był mężczyzna mniej więcej w takim wieku jak ja teraz. Opowiadał lekarzowi swoje sprawy, co chwilę głos mu się łamał, nie mógł dokończyć zdań. Było mi go żal. Ale też i dziwiłem się, bo nie mówił o jakichś nieszczęściach, raczej o dobrym swoim życiu. Teraz go rozumiem, wtedy nie. Natura, tak sądzę, upośledza nas na starość nie tylko fizycznie, także emocjonalnie. A może to dobrze? Tyle tylko, że czasem wychodzi się na głupka.

A tu dzisiaj właśnie jakiż przyjemny email. Od Agnieszki Moroz poetki gorzowskiej, której pisanie sobie niezwykle cenię. W mailu link do wyników konkursu poetyckiego, który organizował MDK w Chorzowie i Radio Katowice. Pośród ponad trzystu uczestniczących poetów Agnieszka trzecia ze swoim zestawem. A szefem jury Pan Maciej Michał Szczawiński. Nazwisko niepotrzebujące rekomendacji i nobilitujące. Przy okazji mój mały sukcesik z kiedyś, kiedyś. Pan Maciej na antenie Radia Katowice mówił o mnie. Już nie pamiętam, czy czytał jakiś tekst. Ten, Agnieszki, na pewno tak:

Przy twoim łóżku
To ja Alice
siedzę przy twoim łóżku czekając na cud
Mam nieodparte wrażenie że ktoś kręci to kamerą
i jeśli po śmierci
swoje życie ogląda się jak film
scenie tej towarzyszyć będzie piosenka Heart Shaped Box
i tykanie mojego serca

Marny ze mnie materiał na bohatera
Nie odnajduję się w roli
skomplikowanego wewnętrznie podmiotu
który reżyser długo przechowuje na jednej z tych półek
za najgęstszymi pajęczynami
by w końcu go wyciągnąć i pokazywać pod światło
W kolejnych ujęciach
przyjmuję tysiąc niekontrolowanych póz
nad twoim łóżkiem zwisam
jak nad przepaścią
z której machają już do mnie znajome dłonie
o nad wyraz krótkich papilarnych liniach

Najgłupsza wizja nagle jest realna
boli jak zdjęcie z Beksińskim palącym własne obrazy
i chciałoby się tam wskoczyć żeby ratować co się da
zagłuszyć widok wrzaskiem jak w regresywnej terapii Janova
lub śnie z którego budzi się zawsze w takim momencie
by nie zobaczyć co wydarzyło się dalej

Dlatego jeśli naprawdę zacznę się bać
pozwól mi cofnąć film
podnieść ci powieki
i spływającą w ciebie kroplę zawrócić do plastikowego worka
tak by widzowie nigdy się nie dowiedzieli
że Alice to tylko mała dziewczynka
chowająca się za gazetą
i papierowym kubkiem kawy

Cóż? Czyż można lepiej? A na pamięć moje chwile przy łóżku Przyjaciela Piotra M. w jego dni ostatnie. Tak, tak! Nawet papierowy kubek może być „ścianą”, odgrodzeniem. Więc się go miętoli, gniecie. Bezsilność i nie wiadomo, co powiedzieć. A trzeba być dzielnym. Sprostać.

Wczoraj pięciu kompozytorów w mojej filharmonii. Orkiestra, skrzypaczka Pani Joanna Kawalla, Pani dyrygentka Monika Wolińska. I Ona – Muzyka. Pani skrzypaczka mnie nie przekonała do końca, owszem druga część Koncertu skrzypcowego F-dur Fridricha Bendy, uwiodła. Ale ja czekałem na znaną mi z innych wykonań Symfonię nr 5 D-dur op. 107 tzw. Reformacyjną Feliksa Mendelssohna. Z jej cieniami, melodyką, romantyczną narracją. Także z „fanfarowymi” obgłoszeniami. Te jakże pięknie wybrzmiały po zatrzymaniach. Po dwóch sekundach, te cudne piana lewej strony! Nie do zapomnienia!
Całość zagrana niezwykle emocjonalnie, prawdziwie z perfekcyjnymi dysputami pomiędzy poszczególnymi instrumentami, ich grupami. I nie były to jałowe rozmowy, a takie które wnoszą kolor, dynamikę, cieniują, nadają sensu. Publiczność trzykrotnie wywoływała Panią Monikę Wolińską. I dobrze, że tak!

A ja czekam już na 21 marca, to prawie w moje urodziny. Maksym Dondalski na skrzypcach, Paweł Wasilewski na kontrabasie zagrają niezwykle trudny, ale i piękny Gran Duo Concertante, który napisał Giovanni Bottesini (nie bez pomocy Henryka Wieniawskiego) – kompozytor i kontrabasista, nazywany Paganinim tego instrumentu. Obydwaj Panowie wykonawcy są liderami w naszej orkiestrze.
A ja już uczę się tej kompozycji, słuchając po wielekroć.

Już prawie północ. Dzień, tydzień się kończy. A ja myślę o tych, którzy w te dni minione skrzywdzili słowem, spojrzeniem, milczeniem, niedopowiedzeniem. Mnie.
Myślę o tym, co się nie udało, co wyszło. Kogo pominąłem wzrokiem, komu nie odpowiedziałem dobrem na dobro. Rachunek. Aktywa, pasywa. Winien, ma. Wyrównane?

Foto Michał Kapuściński

Dodaj komentarz:

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

Tarasy jeszcze niedostępne

Woda w Warcie opada, odsłaniają się zalane tarasy. Niestety, ze względów bezpieczeństwa, nie mogą być jeszcze udostępnione. Zdecydowała o tym ekspertyza ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

ktos kto ten artykuł nadyrdymał nie rozumie tekstu pisanego

tam nie ma nic rasistowskiego
tylko dobitnie podkreslona prawda <czytaj dalej>

kończyłem technikum wieczorowe i miałem "trochę" okrojony program
jednego tygodnia na drugi polonistka zadawała lalke do przeczyta <czytaj dalej>

Cóż za żenujący poziom wypowiedzi - pomijam sens, bo lista lektur faktycznie woła o gruntowną zmianę. Ale te wszystkie wulgaryzmy, błędy jęz <czytaj dalej>

Wolność wypowiedzi kończy się tam, gdzie zaczyna się promowanie nienawiści, znieważanie i rasizm <czytaj dalej>

Literaturę np. Homera czyta się tylko po to, aby podróżować np. do Grecji lub mitologę rzymską do teatru w Neapolu. Tylko z przyczyn turystyczn <czytaj dalej>