Na początku lutego redakcja eGo przeprowadziła rozmowę z dyr. szpitala wojewódzkiego w Gorzowie Andrzejem Szmitem. Z tej rozmowy zaprezentowaliśmy Czytelnikom już trzy części: 4 lutego „O finansach szpitala i ich przeznaczeniu”, 7 lutego „Nie należy warczeć na pacjenta” i 12 lutego „Będzie reakcja na bezduszność”. Dziś o problemach związanych z NFZ.

Czy pacjent, który leży w szpitalu, ma prawo wyjść na przepustkę?
– Tak, to jest określone przepisami NFZ. Rzadko, ale czasem pacjent może wychodzić.

Ale pan wie, że to się zdarza?
– Wiem. Niekiedy nawet w sposób nieformalny.

Wyobraźmy sobie pacjenta, który pojawia się w poradni z wynikami, które mogą wskazywać na wznowę dawnej choroby. Lekarz zajmuje się pacjentem, któremu trzeba zrobić badania. Wpisuje go na oddział, ale – z uwagi na rodzaj badań i inne okoliczności – pozwala wyjść na przepustkę. Niespodziewanie nocą pacjent niemal mdleje z bólu, całkiem niezwiązanego z leczeniem na oddziale, na który został przyjęty. Wzywa pogotowie, a rankiem, gdy pojawia się w szpitalu, otrzymuje wypis, co - jak wiadomo - trwa kilka godzin. Człowiek cierpi i nikt mu nie udziela pomocy, bo nie jest pacjentem żadnego oddziału. Co w tej sytuacji? Znów pacjent zawinił czy system jest zły?
– To rzeczywiście mieszanka totalna. Nie powinno się przyjmować pacjenta i pozwolić mu wyjść. Rozumiem, że trzeba było zrobić badania, ale żeby uzyskać jakikolwiek zwrot środków z NFZ, zmusza się nas do tego, byśmy pacjentów hospitalizowali. Z drugiej strony, pobyt takiego pacjenta w szpitalu jest zbędny i w tym momencie dochodzi do zamieszania sytuacji, bo coś jednak może się zdarzyć, a pacjent – de facto – jest w szpitalu i jak zwykle, jak coś jest proste, to czynniki zewnętrzne czekają, by to natychmiast skomplikować. Tu okazało się, że w ramach pobytu w szpitalu przyjechał do pacjenta zespół ratownictwa medycznego. Pacjent jest wykazany, że był w szpitalu i jest wykazany przyjazd pogotowia. W tym wypadku, po wypisaniu chorego nie będzie przynajmniej posądzenia, że szpital wyciągnął pieniądze za jego pobyt.

Ale dlaczego w takiej sytuacji poszkodowany jest pacjent, a tak naprawdę winy niczyjej tu nie ma?
– Wina leży po stronie systemu rozliczania świadczeń medycznych. On jest zły. Nie niedoskonały. On jest zły. NFZ, który kontraktuje świadczenia, podchodzi do tego w sposób bezduszny. Mówi: „Płacimy za to, co zostało zrobione, robić możecie wg reguł przez nas wyznaczonych i nic nas poza tym nie interesuje. Żadnego tłumaczenia, żadnego nastawienia, co jest logiczne lub co jest dopuszczalne wobec pacjenta. Myśmy ustalili takie reguły gry i albo się tego trzymacie, albo się tego nie trzymacie”. Powiem tak: nie ma dwóch takich samych przypadków zapalenia wyrostka robaczkowego, nie ma dwóch takich samych zawałów mięśnia sercowego, nie ma dwóch takich samych porodów, dwóch takich samych diagnostyk w sprawie tarczycy, bo nie ma dwóch takich samych ludzi na świecie. Nawet zgodne genetycznie bliźniaki jednojajowe mają wspólnotę genetyczną w wysokości 70-80 proc. Ten system po prostu przyjął, że rozliczamy tylko tak i nic więcej. Ja rozumiem, że reguły mogą być różne, pod jednym warunkiem, że płaci się za to, co rzeczywiście szpital wykonuje. A tutaj się mówi, że albo dajecie to, czego żądamy, albo nie. I szpitale muszą się dostosować do aktualnych potrzeb. Wystarczyło pacjentowi zrobić badania, mieć możliwość uzyskania zwrotu pieniędzy, a nie przeliczać punkt na punkt, bo procedura tak mówi. Taka sama szpitalna jest wyliczona na kilkadziesiąt punktów. Zrobienie więc samych badań dla szpitala jest nieopłacalne. Nikt pani nie zaproponuje butów ze skóry krokodyla za 300 zł, bo one nie mogą tyle kosztować. Tak samo jest w szpitalu. Nikt nie zaoferuje świadczenia za 1,5 tys. zł, jeśli NFZ będzie chciał zwrócić za to 150 zł.

Czyli szpital zmuszony jest szukać dozwolonych, ale bardziej opłacalnych sposobów odzyskiwania z NFZ pieniędzy.
– Wielokrotnie bywa tak, że szpitale chcą jakkolwiek urealnić swoje postępowanie ekonomiczne, szukają drogi nie do końca najprostszej. A wszystko, co jest choćby trochę pokrętne, niedobrze się kończy. Nie może być sytuacji, w której płatnik mówi tak: „Ja tylko płacę i reszta mnie nie interesuje. Ale płacę, gdy będziecie to robili wg naszych reguł. I pamiętajcie o tym, bo będziemy szukać każdej dziury, każdego odstępstwa, żeby wam te pieniądze zabrać”.
Zbyt często ostatnio spotykam się z sytuacjami, w których NFZ podchodzi do wszystkiego w sposób, w jaki podchodziłby do tego bank: bezduszny – papier, rozliczenie, błąd, konsekwencje błędu. Nie ma ze strony NFZ-u podejścia, że nawet jeśli ten błąd popełniłeś, to my jesteśmy od tego, by go wyjaśnić, czy to naprawdę było morderstwo ekonomiczne, czy próba naciągnięcia NFZ-u, czy też nieudolne w świetle jego wymagań dostosowanie do tych reguł, które wielokrotnie są pokrętne. Mam dosyć sytuacji, w której np. NFZ kontraktuje usługi z poradni kardiologicznej, dając dużo mniejsze pieniądze, niż oczekiwał szpital, a to były oczekiwania związane ze standardami, co do jakości narzuconej przez NFZ. Nie można było np. do kontraktowania wystawić lekarza, który przez całe życie pracował na kardiologii, jest specjalistą drugiego stopnia, ale chorób wewnętrznych. Oczekiwań standardowych jest tyle, że powinni nam wystawić rolls royce’a, ale oni mówią, że zapłacą nam jak za syrenkę. Skoro tak, to my do tych pieniędzy musimy się dostosować.

Podobnie jest z pracą przychodni.
– Pacjenci muszą się w końcu o tym dowiedzieć. Mamy sytuację, w której przepisy NFZ mówią, że nie wolno w poradni przyjąć więcej niż jednego pacjenta na 15 minut. To jest czterech na godzinę. Osiem godzin pracy daje 32 pacjentów. W związku z tym, jeśli dotąd było przyjmowanych 72, to w tej sytuacji ten, który miał być przyjęty na koniec marca, będzie przyjęty na koniec czerwca, a tamten pewnie dopiero za rok. To są przepisy, wg których my staramy się grać, ale pacjenci skarżą się i co wtedy na to NFZ? Pisze do nas, jakim prawem ci pacjenci będą tak długo czekali i każe nam się tłumaczyć. A przecież to wy gracie z nami wg swoich reguł i tak to wygląda. To wy nie pozwalacie swoimi głupimi, nieżyciowymi przepisami, tworzonymi chyba bez udziału lekarza i bez udziału specjalisty stworzyć właściwej relacji szpital-pacjent. To wygląda tak, jakby pacjent, który dotąd pracował na poczcie, przyszedł i stworzył sobie przepisy. Ja wielokrotnie tak to odczytuję. I mamy sytuację, w której źle się dzieje. Bo tam, gdzie mówimy o stosunkach interpersonalnych, to jest wina tylko nasza i nikogo więcej. Ale sytuacja, o której pani wspomniała, diagnostyki, leczenie, gdzie szpital musi się bronić między wymaganiami ekonomicznymi, wymaganiami życia, sensowności postępowania i wymaganiami NFZ-u to powoduje niekiedy taką mieszankę wybuchową, że wchodzimy na miny, które nam pozakładano. I tutaj nie będę przyjmował winy na siebie.

Dziękuję.

Dodaj komentarz:

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

Tarasy jeszcze niedostępne

Woda w Warcie opada, odsłaniają się zalane tarasy. Niestety, ze względów bezpieczeństwa, nie mogą być jeszcze udostępnione. Zdecydowała o tym ekspertyza ... <czytaj dalej>

Apel o pomoc w sprawie odbudowy AJP

W dramatycznej dla uczelni i miasta sytuacji potrzebne jest wspólne działanie. Dlatego prezydent miasta Jacek Wójcicki apeluje o pomoc w ... <czytaj dalej>

Rozmowa z komisarzem Wojciechowskim

Komunikat w sprawie rolników. Zgodnie z wczorajszą rozmową telefoniczną z komisarzem rolnictwa Januszem Wojciechowskim przekazuję, że na najbliższym i ostatnim w ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

budowa jednostki wojskowej w gorzowie
<czytaj dalej>

ma doswiadczenie w firmie budowlanej poprawiania architektury na małą skalę

cele jakie moge podpowiedzieć
to centrum przesiadkowe <czytaj dalej>

Szkoła na MEDAL.BRAWO...



<czytaj dalej>

"Ktoś biegł tą uliczką przed nami, miał jak my
wzrok zdjęty uczuciem;"
(Kamil Kwidziński, pierwszy wers wiersza Jotunheim< <czytaj dalej>

Ciekawe, że depresji nie mają ci, którzy ciężko pracują, którym brakuje do wypłaty, tym, którzy wyprzedają się tym, którzy starają się <czytaj dalej>