Najnowszy film Małgorzaty Szumowskiej – „ Sponsoring” od tygodnia można obejrzeć w naszych kinach. Z marketingowego punktu widzenia twórcy zrobili wszystko, by nas do tego oglądania przekonać. Mamy świetny trailer, plakat, no i Juliette Binoche w polskim filmie w roli głównej. Dorzucam jeszcze Chyrę i Jandę.

Powinno być świetnie, ujmująco, szokująco, zadziwiająco, zaskakująco, no i z klasą.
Jest? Jak zwykle – szmirowato. Już pierwsza niepokojąca rzecz, na którą zwróciłam uwagę, to hasło reklamowe filmu „czego pragną kobiety, o czym marzą mężczyźni, a wstydzą się powiedzieć”. Hasło dobre, ale dla kolejnej amerykańskiej komedii romantycznej, stoi wedle mnie w opozycji do tytułowego sponsoringu, chyba że reżyserka i jednocześnie scenarzystka – Małgorzata Szumowska, w zamyśle ma, że wszyscy jesteśmy spaczeni emocjonalnie, niewyżyci seksualnie i zniewoleni cnotliwością.

Na potwierdzenie swojej tezy ma w zanadrzu fabułę, którą ukierunkowała głównie na ukazanie problemu w sposób czysto mechaniczny – pomiędzy ostrymi scenami rodem z filmu pornograficznego nie ma nic, co widza może zainteresować. Nawet bohaterka kreowana przez świetną Juliette Binoche nie powoduje, że film staję się bardziej przystępny.
Gra tam dziennikarkę prestiżowego pisma o randze międzynarodowej. Swój kolejny artykuł poświęca tematyce sponsoringu, jaki rozprzestrzenia się wśród studentek próbujących żyć w wielkich metropoliach Europy. Choć niemal w każdym kadrze mamy przed sobą tę francuską gwiazdę, to zachowanie jej bohaterki: głupie, nierozważne, niepoważne i naiwne nie przekonuje nas do niej. Nawet jej problemy rodzinne – poczucie osamotnienia i niezrozumienia w relacjach mąż – żona, rodzice – dzieci, nie powinno być przyczyną, dla której dojrzała kobieta, daje się otumanić opowiastkami rodem z burdelu.

W dodatku zamiast od razu nazwać po imieniu dziejącą się wokół niej patologię, wchodzi w emocjonalną relację z call girls, próbuje je zrozumieć i wytłumaczyć, choć w nich samych
nie pojawia się żadna refleksja, żal czy wstyd. Na te emocje w tym filmie nie ma miejsca. Dziwne to, że dojrzała kobieta, poważna dziennikarka, która na co dzień spotyka się z milionem złych i dobrych ludzkich zachowań, zatraca się w świecie zlanym potem, moczem, spermą i innymi wydzielinami z hotelowych pokoi.

Niezaprzeczalnie brakuje jej miłości, ale kobieta szuka jej nie tam, gdzie można ją znaleźć.
Sposób ukazania sponsoringu w filmie sprawia, że ta forma zarobku wydaje się łatwą
i wręcz przyjemną dla dziewczyn. Powinno to niepokoić, zwłaszcza że ukazane jest to bardzo jednostronnie. Brakuje kontrastu równie pięknych i młodych dziewczyn, które się przecież nie sprzedają, a są w stanie zarobić na czynsz w cywilizowany sposób.

Młode, szalone żeńskie umysły, zwłaszcza chcące wyrwać się do lepszego wielkiego świata, oglądając ten film, mogą pomyśleć, że sponsor, rozwiąże ich problemy finansowe, a one będą się jeszcze świetnie bawić.

Brak w tym filmie wszystkiego. Począwszy od wyrazu artystycznego i konkretnego mocnego zakończenia, skończywszy na braku psychologicznych portretów i ukazania przyczyn, a może co ważniejsze, złych skutków takich patologicznych zachowań. Sprawia to, że film z ponad półtoragodzinnej projekcji, gdyby wyciąć te wszystkie – nie wiadomo czemu służące erotyczne sceny – skurczyłby się do góra 35 minut. Może byłoby to najkorzystniejsze, skoro trailer, który trwa jedyne 2,5 minuty, jest zdecydowanie lepszy niż całość. Niestety, oszukuje widza niemiłosiernie. Odkrywa przed nami te pojedyncze, jak się okazuje po obejrzeniu całości, najlepsze sceny, a w dodatku sprawia, że nabieramy przekonania, że film będzie mocny, ostry, owszem bezpardonowy, z dobitnymi scenami erotycznymi, ale ujęty w jakieś artystyczne ramy i z tzw. drugim dnem. Co gorsze, spodziewamy się, że będzie to obraz ciekawy.

Niestety, „Sponsoring” to film spaczony, nic niewnoszący do problemu prostytuowania się studentek, które coraz częściej ukazywane jest w sposób atrakcyjny i niekrzywdzący nikogo.
Nie polecam tego filmu. Nie wynika z niego ani przyjemność, ani żadna nauka.

Karolina Perska

Dodaj komentarz:

Komentarze:

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Jedni mówią , że życie zaczyna się po "pięćdziesiątce", a inni że dopiero po drugiej.
Wszystkiego dobrego Pani Zofio ... <czytaj dalej>

Język taki a nie inny dla podkreślenia bezsilności. Mam dokładnie takie samo zdanie. Zakleilismy się w skorupie narodowej martylologii i nie wyle <czytaj dalej>

Jeżeli zapotrzebowanie na takie odruchy "narodowościowe" rośnie, znaczy że w społeczeństwie coś się psuje. Staje się sfrustrowane, <czytaj dalej>

Gumofilce na traktory i do Warszawy. Żoliborz wam pomoże. <czytaj dalej>

ktos kto ten artykuł nadyrdymał nie rozumie tekstu pisanego

tam nie ma nic rasistowskiego
tylko dobitnie podkreslona prawda <czytaj dalej>