...kobieta, mężczyzna – muleta, szpada... Tak, to może przesadne, ale trafiające do naszej wyobraźni oraz doświadczeń, porównanie.

Corrida miłości nie jest, na szczęście, aż tak krwawa, jednak ten „teatr”, to zmaganie ma w życiu swoje liczne odsłony. Rany, rany, rany... Blizny po nich odkładają się samotnością, zaryglowaniem, rezygnacją. Ze wspomnień jątrzy się smutek; jego strumyk z czasem przycicha, ale nic nie jest już takie, jak dawniej. Byk uczuć złapany za rogi przestaje wierzgać, kurtyna powoli opada...

O tym opowiadają właśnie te wiersze. Na szczęście bez tego pretensjonalizmu, na jaki pozwoliłem sobie w powyższym akapicie. Krystyna Caban napisała cykl „trzymany na wodzy” konsekwentnej powściągliwości klasycznego epigramatu – a gatunek ten (trudny, wymagający dużej dyscypliny) jest jak mała, jednolitrowa butla gazowa, w którą wpompowano pięć litrów paliwa. Czujemy ten nadmiar ciśnienia, ale dobrzy poeci nie pozwalają sobie na jego wybuch.
W takiej dyscyplinie widzę zasadniczy sukces tych wierszy.

Erotyk wiedzie swoją tradycję od Safony, jest jednym z najstarszych gatunków, poznał już smaki różnej formy i formuły, przećwiczył swoje nuty na wszelkich możliwych kamertonach. A jednak ma siłę Feniksa i nigdy nie wyczerpie swej żywotności. Tu właśnie mamy kolejny tego przykład. Tym razem nowy ton odwiecznych uniesień i rozczarowań wynika właśnie z usytuowania „corridy” w zwyczajności, codzienności, przedmiotowości... To wiersze, na których podskakuje „pokrywka emocji”, ale stan wrzenia jest dyskretnie mitygowany. Dlatego jest tak intymny, przekonujący, wiarygodny... – to cisza uwydatnia hałas rozterek. Nie trzeba już żadnych draperii, żadnych wzmacniaczy, nie mówiąc o wyświechtanych „tworzydłach”, które tradycyjnie związały się z erotykiem. A tam, gdzie Autorka pozwala sobie na „klasycyzujący pejzaż wiersza”, nagle znajduje z niego wyjście znakomicie osobne, zaskakujące, nieszablonowe, jak w tym oto mini-utworze: morze zastyga w podziwie / patrzy na mnie jak staję się / ptakiem / tylko w powietrzu mogę / bezpiecznie spotkać samca.

Cykl jest też ciekawym zapisem naturalnej ewolucji godzenia się z fenomenem nieziszczalności uczuć i oczekiwań. Ta potyczka wiedzie od rezygnacji i apatii, cichej skargi i beznadziei do powolnego wyzwalania się z uczuć destruktywnych. W wierszu zamykającym tomik powraca siła ego i wiara w możliwość wyzwolenia się z alienacji zawodu, a nawet przejęcia inicjatywy w tej nieustannej walce płci, a może raczej w tym odwiecznym zderzeniu kosmosów, gdzie Wenus i Mars stanowią nierozłączną parę, acz „genetycznie antypodyczną”. Ale przecież w tej dialektyce kryje się siła uzależnienia, przyciągania, ta siła, która przez zielony lont prze kwiaty, jak pisał Dylan Thomas.

W cichym, konfesjonałowym języku Krystyna Caban zbliżyła się do mądrości życia i takiego rygoru uczuć, który paradoksalnie odsłania ich tajemnicę.

Leszek Żuliński

Dodaj komentarz:

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Jedni mówią , że życie zaczyna się po "pięćdziesiątce", a inni że dopiero po drugiej.
Wszystkiego dobrego Pani Zofio ... <czytaj dalej>

Język taki a nie inny dla podkreślenia bezsilności. Mam dokładnie takie samo zdanie. Zakleilismy się w skorupie narodowej martylologii i nie wyle <czytaj dalej>

Jeżeli zapotrzebowanie na takie odruchy "narodowościowe" rośnie, znaczy że w społeczeństwie coś się psuje. Staje się sfrustrowane, <czytaj dalej>

Gumofilce na traktory i do Warszawy. Żoliborz wam pomoże. <czytaj dalej>

ktos kto ten artykuł nadyrdymał nie rozumie tekstu pisanego

tam nie ma nic rasistowskiego
tylko dobitnie podkreslona prawda <czytaj dalej>