
Środa Popielcowa zakończyła czas karnawału i rozpoczęła liturgiczny okres Wielkiego Postu. Kapłani w kościołach posypywali głowy wiernych popiołem.
Posypanie głów popiołem to znak pokutny pochodzący z tradycji biblijnej. W sugestywny sposób wyraża grzeszną kondycję człowieka. Przyjmując popiół na głowę, wierni uznają swoją winę wobec Boga oraz deklarują wolę wewnętrznej przemiany, pokładając nadzieję w Jego miłosierdziu i cierpliwości. Ten znak rozpoczynający drogę wielkopostnego nawrócenia, winien osiągnąć swój cel w sprawowaniu sakramentu pokuty w dniach poprzedzających święta wielkanocne.
Okres Wielkiego Postu stanowi przygotowanie do obchodów największego święta Wielkiej Nocy. Ma on podwójny charakter. Dla katechumenów, czyli dorosłych kandydatów do chrztu, Wielki Post to czas intensywnych przygotowań do przyjęcia chrztu i innych sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, których Kościół ma zwyczaj udzielać przede wszystkim podczas Wigilii Paschalnej. Natomiast wszyscy wierni w okresie Wielkiego Postu poprzez bardziej intensywne słuchanie Słowa Bożego, gorliwszą modlitwę i inne praktyki pokutne przygotowują się do odnowienia w noc paschalną zobowiązań wynikających z przyjętego niegdyś sakramentu chrztu. W okresie Wielkiego Postu w liturgii używa się szat koloru fioletowego, ołtarzy nie ozdabia się kwiatami, a na instrumentach wolno grać jedynie dla podtrzymania śpiewu wiernych.
W specjalnym orędziu do wiernych na tegoroczny Wielki Post papież Benedykt XVI przypomniał, że ten szczególny okres liturgiczny służy temu, by "uwolnić się od naszego egoizmu, [...] na nowo uznać naszą słabość [...] i podążać w zdecydowany sposób w stronę Chrystusa". Papież proponuje wiernym tradycyjne praktyki postu, modlitwy i jałmużny. Wyjaśniając znaczenie postu, Benedykt XVI pisze: "czyniąc nasz stół uboższym, uczymy się pokonywać egoizm, aby żyć w logice daru i miłości; znosząc pozbawienie czegoś – i to nie tylko zbytecznego – uczymy się odwracać spojrzenie od naszego "ja", aby odkryć Kogoś obok nas i rozpoznać Boga w obliczach tylu naszych braci". Jałmużna, czyli dzielenie się swoimi dobrami z potrzebującymi, uczy dostrzegania potrzeb drugiego człowieka i, uwalniając od bałwochwalczego służenia dobrom materialnym, pomaga umieścić Boga na pierwszym miejscu. Natomiast modlitwa pozwala wejść w "intymną wspólnotę" z Bogiem i otwiera przed człowiekiem perspektywę wieczności dając mu "nadzieję, która nie zwodzi".
źródło:ks. Andrzej Sapieha
foto: stock.xchng
Dłużej czynne
Od środy (3 marca 2021 r.), wydłużone zostają godziny funkcjonowania punktu pobrań wymazów w kierunku SARS-CoV-2 przy ul. Czartoryskiego w ...
<czytaj dalej>Rekolekcje wielkopostne w TV
Ze względu na obostrzenia związane z pandemią niektóre parafie rezygnują z tradycyjnych rekolekcji wielkopostnych.
Wszyscy wierni naszej diecezji będą jednak mogli ...
<czytaj dalej>Lekarz został zwolniony
W ślad za materiałem „Tragiczny finał” publikujemy kolejne oświadczenie Wielospecjalistycznego Szpitala Wojewódzkiego w Gorzowie.
Tekst „Tragiczny finał” czytaj tu: http://www.egorzowska.pl/pokaz,czlowiek,10690,tragiczny_final_,
A oto ...
<czytaj dalej>Lubuskie ma Strategię Rozwoju
Radni województwa przyjęli Strategię Rozwoju Województwa Lubuskiego z perspektywą do 2030 roku. Za głosowało 28 radnych, wstrzymało się 2 radnych, ...
<czytaj dalej>