9IV2020.

Takie książki jak „Podróż Cilki” (kontynuacja bestsellerowego „Tatuażysty z Auschwitz”) Heather Morris czy takie filmy jak południowokoreański „Cud w celi nr 7” to prawdzie duchowe doświadczenia. Warto je przeżyć w tym szczególnym okresie, w jakim jesteśmy.

Przede wszystkim mówią o człowieku w najtrudniejszych sytuacjach i stawiają pytania o jego kondycję. Z jednej strony pokazują jego słabość wobec tych, którzy mają zbyt wiele władzy, z drugiej – jak ta władza deprawuje i odczłowiecza, jak pozbawia skrupułów, wyzbywa z moralności i zasad. Wszystko w imię utrzymania się na zdobytej pozycji.

„Podróż Cilki” to historia 16-letniej dziewczyny, która trafia do niemieckiego obozu zagłądy, a po jego wyzwoleniu – na 15 lat do łagru w Workucie skazana za kolaborację z wrogiem (sic!). Poddana terrorowi, zmaga się ze śmiercią, cierpi, żyjąc z ludźmi okrutnymi, ale i dobrymi. Dzięki niezwykłej odwadze, hartowi ducha i niezłomności znajduje nadzieję nawet w najtrudniejszych czasach i największych ciemnościach duszy.

„Cud w celi nr 7” to historia innej młodej dziewczyny, prawniczki Ye-seung, która walczy w sądzie o niewinność swojego ojca Yong-goo. Ten intelektualnie niepełnosprawny człowiek zostaje oskarżony o zabójstwo i gwałt na dziewczynce. Oskarżony i skazany na śmierć, bo tego domaga się władza – ofiarą jest córka wysoko postawionego urzędnika. Dochodzenia właściwie nie ma. Bo i po co? Władza może wszystko. I tylko nie ma odpowiedzi na pytanie: Jak to możliwe, by wymiar sprawiedliwości w cywilizowanym i demokratycznym kraju wydawał absurdalne nawet na pierwszy rzut oka wyroki. Jak to możliwe, by uśmiercić człowieka, który w każdym swoim odruchu dowodzi, że jest po prostu dobry i nie skrzywdziłby nawet muchy.

Polecam i książkę, i film, bo one stawiają nasze życie w nieco innym świetle. Może dzięki nim docenimy swoje położenie i będziemy wrażliwsi na sytuacje, gdy ktoś/władza krzywdzi drugiego człowieka.

Hanna Kaup