Wtorkowe przedpołudnie. Gorzów. Ulica Wyszyńskiego w pobliżu komendy policji. Ruch jak każdego dnia, korkuje się co chwilę z powodu robót pielęgnacyjnych prowadzonych przy prawym pasie prowadzącym do miasta.

Przede mną auta i za mną auta. Na parkingu przed skrzyżowaniem z ul. Wróblewskiego, z daleka widzę młodego człowieka. Szarpie się jakoś dziwnie. Rozumiem jego sytuację, gdy podjeżdżam bliżej. Chłopiec porusza się za pomocą chodzika. Dwoma kołami chce pokonać może centymetrowy podjazd, ale za każdym razem nie utrzymuje chodzika. Szarpie, cofa, traci równowagę. I znów próbuje. Z prawej strony ma maskę busa, którego kierowca zostawił za mało miejsca do przejścia. Mało dla zdrowej, a co dopiero dla osoby, dla której pokonanie kilku kroków z pomocą specjalistycznego sprzętu jest sporym wysiłkiem. Walka młodego człowieka z rzeczywistością była skazana na porażkę.

Rozumiejąc sytuację, zatrzymuję auto, włączam światła awaryjne, przepraszam pozostałych uczestników ruchu i pomagam chłopcu. Musimy wejść częścią wózka na jezdnię i dopiero wrócić na chodnik. Chłopiec jest bardzo zadowolony, że wyrwałam go z tej opresji. Wielokrotnie mi dziękuje. Gdy jestem już w aucie, odwraca się i próbuje mi pomachać. Pozdrawiam go sygnałem klaksonu i myślę, że dobrze mi się zaczął dzień. Ale przecież nie o mnie tu chodzi. Dobrze jest pomagać innym. To w naszym zagonionym i trochę obcym świecie przybliża do drugiego człowieka. Sama czuję jakąś niewypowiedzianą radość, jednak problem pozostaje.

Rozumiem, że kierowca busa pewnie musiał tam zaparkować. Ale i młody człowiek musiał tamtędy iść. Nie miał innej drogi. Druga strona chodnika to też droga przez mękę, a jeszcze trzeba by pokonać całą szerokość jezdni. I to raczej niejeden raz. Chłopiec chciał być samodzielny. Wyszedł pewnie niedaleko. I pewnie nie spodziewał się takiej przeszkody na swojej drodze.

Wtorkowa sytuacja pokazuje, jak wiele miejsc w Gorzowie wciąż jest niedostosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych, ale też przypomina, że często kierowcy parkują swoje auta, nie myśląc o innych. Nie tylko o osobach niepełnosprawnych.

Ja serdecznie pozdrawiam młodego odważnego człowieka, któremu pomogłam, ale też uczulam kierowców, by starali się myśleć o przechodniach, kobietach z wózkami, osobach niepełnosprawnych czy starszych. Jest ich naprawdę wiele, więc tzw. parkowanie na sekundę to żadne wytłumaczenie. W tej sekundzie ktoś słabszy może poczuć się zagrożony przez niemoc pokonania metra czy dwóch. Lepiej, gdyby nikt z nas nie zaznał tego uczucia.


Hanna Kaup
redaktor naczelna/wydawca

Dodaj komentarz:

Tarasy jeszcze niedostępne

Woda w Warcie opada, odsłaniają się zalane tarasy. Niestety, ze względów bezpieczeństwa, nie mogą być jeszcze udostępnione. Zdecydowała o tym ekspertyza ... <czytaj dalej>

Apel o pomoc w sprawie odbudowy AJP

W dramatycznej dla uczelni i miasta sytuacji potrzebne jest wspólne działanie. Dlatego prezydent miasta Jacek Wójcicki apeluje o pomoc w ... <czytaj dalej>

Rozmowa z komisarzem Wojciechowskim

Komunikat w sprawie rolników. Zgodnie z wczorajszą rozmową telefoniczną z komisarzem rolnictwa Januszem Wojciechowskim przekazuję, że na najbliższym i ostatnim w ... <czytaj dalej>

Zmiana na stanowisku prezesa GIM

Objęcie funkcji prezesa spółki zajmującej się realizacją miejskich inwestycji, jest kolejnym wyzwaniem, które postawił przed Agnieszką Surmacz - byłą wiceprezydent ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

"Ktoś biegł tą uliczką przed nami, miał jak my
wzrok zdjęty uczuciem;"
(Kamil Kwidziński, pierwszy wers wiersza Jotunheim< <czytaj dalej>

Ciekawe, że depresji nie mają ci, którzy ciężko pracują, którym brakuje do wypłaty, tym, którzy wyprzedają się tym, którzy starają się <czytaj dalej>

Powinni ci chatę zablokować w ramach protestu. <czytaj dalej>

Do 5964: noo, najlepiej to zorganizować jakieś obozy pracy przymusowej. Bić i nie dać jeść! Może brukwiową zupę, jak w Auschwitz... Ogarnij s <czytaj dalej>

Na depresję najlepszy lek to kijem po plecach i do roboty.
Jak ktoś się nudzić to ma tylko dwpresje <czytaj dalej>